insan hangi yaşta, hangi sosyal statüde, hangi medeni durumda olursa olsun
kısaca hangi döneminde olursa olsun, sevgi almaya ve sevgi vermeye ihtiyaç duyar.
belli aşamalarda bu alış veriş için de hayvanları kullanır.
ve anatole france müthiş bir yaklaşımla ''insan ruhunun bir parçası hayvan sevgisini tadana kadar uyanmaz'' diyerek, insana yakışacak bir ruhun tam anlamıyla oluşabilmesi için hayvan sevgisinin şart olduğunu söylemiştir.
Bayramın ilk günü şehirden köyümüze doğru giderken simayen tanıdığım bir adam, çalıştığı fabrikadan çıkmış karşı yoldaki yavru sokak köpeklerini doyuruyordu. Sonra kendi kendime dedim ki, ulan millet kurban keserken adam aç hayvanları doyuruyor şu adamdaki sevgiye bak.. sonra bu gördüğümü köyde yakınlarıma anlattım. Bana verdikleri cevap şu oldu "onlardaki hastalık yaa" şu anlayışa bakın.
Bir insan iyi niyetinden, temizliğinden, yardıma muhtaç olan yavru hayvanlara yardımda bulunuyor, bizler ise çok normal(!) insanlar olarak onlara anında teşhisi koyuyoruz. "Onlor hostoloklorondon oylo dovronoyor yoo"
Bu olaydan Sonra öğrendim ki o adam asgari ücretinin en az 300-400 tlsini sokak hayvanlarına harcayan gerçek bir hayvansevermiş. Böyle vicdanlı, merhametli insanöarı görünce kebdimden utanıyorum.
sayın amk evlatları diye karşı tarafı asla ikna edemezsiniz.
bizim ülkenin eksiği bu kimse konuşmayı, hitap etmeyi, tartışmayı bilmiyor. böyle gittikçe de bu ülke asla bir bütün olamayacak. hep onlarla şunlar arasında derin bir ayrım olacak.
edit : hitap şeklini eleştirdim hayvanlar toplansın demedim. bunu anlamak bu kadar mı zor?
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1905797/+
Kedileri cok severim lakin bir o kadarda korkarim.
Hayvan sevgisi aileden asilanmasi gereken bir sevgidir.
Bir olay hatirliyorum;
Kardesim uc dort yaslarindayken, yerde gezen karincalarin ustune bas parmagini koyup surterek karincayi boluk porcuk ederdi. Annem bu olayi gorunce dayanamadi birgun ve dedi ki;
-oglum o karincanin ailesi vardi; karisi, cocugu ve sen gibi annesiyle ablasi vardi. Neden onu öldürdün? Arkasindan cok aglayacaklar.
Tabi kardesim olayin sokunda aglamaya basladi. Kolu bacagi bi tarafina girmis karincayi eliyle itekliyor bir yandan da “uyan , uyansana annen bekliyo uzulur, kaaaalk” diyordu.
Sonra annem bir cozum buldu. Dedi ki:
- oglum eger ona guzel bir mezar yaparsak ailesi gelir basina dua eder. Ama birdaha asla mezar yapmak zorunda birakacak isler yapma. Oldurursen geri gelmezler tamam mi? Dedi ve kardesiminde onaylamasiyla, kibrit kutusuna mezar yaptik baya bildiginiz karinca icin mezar tasi yaptik basina oturduk. Kardesimde aglaya aglaya bildigi tek dua olan subhanekeyi falan okudu.
O cocuk su anda bir yetiskin ve nerde hayvana zulmeden birisini gorse, artik onun kolunu bacagini ayirmaya and icmis durumda. Eger annem o gun bunu yapmasaydi belki de bu cocukta o hayvanlara zulmeden icinde bir gram hayvan sevgisi olmayan adamlardan olacakti. Merhametsiz , vicdansiz olacakti.
Bazen bir karinca, koca bir omure etki eder.
"insanları tanıdıkça hayvanları daha çok seviyorum." Bu lafa katilmamak şu günlerde elde değil. Hayvanlar sizi hiçbir koşul olmadan severlerken, insanlar eğer sizden bir fayda görmezlerse hiç muhattap bile olmaz. O yüzden hayvanları seviyorum.
Son zamanlarda sevgi seviyesini aşmış, fanatikliğe dönüşmüş sevgi biçimidir. Kedi, beni sevmedi diye tırmalarsa ben de ona sonsuz sevgi/ilgi/yemek ile karşılık veremem kimse kusura bakmasın.
modern insanın yalnızlık ve doyumsuzluk nedeni ile metalaştırdığı sevgidir. özellikle kedi ve köpek temelinde aşık olma, tapınma gibi durumlar söz konusu.
içinizde hayvan sevgisi olmasa bile hayvanlara zarar vermeyin bari.
çok sinirleniyorum oradan burdan duydukça hayvanlara zarar vermeyin onlarınki de bir can.
