dunyanın en saf sevgilerinden biridir. ogrenilmis bir sevgi seklidir. 'kısın usuyen hayvanlar icin pratik cozumler dusunmek ac kalanları doyurmak gereklidir' nanam boyle derdi benim, bir kıs gunu cocukken sokakta buldugum kediyi kuyrugundan tutup sallarken bana. iyi ki demis ve iyi ki anlatmıs.
ben ondan ogrendim hayvan sevgisini. beraber kuslar icin ekmek kırıntısı ufaladık balkona, pencere kenarına. sonra o kuslardan biri banyomuzun oldugu arkada kalan pencereye yuva yaptı. bir yumurtası birde minik yavrusu oldu. bu kus, (kargaydı) yavrusunu beslemek/korumak icin oylesine garip isler yapıyordu ki ben her gun acaba bugun ne getirecek diye merakla kusu bekliyordum. bir seferinde bursa'nın lodosu meshurdur, oyle bir ruzgar cıktı ki, kusun yuvası darmadagın oldu, anne kus gitti, insaatlardan civi toplamıs onunla yuvasını tekrar yaptı. civi ile, bildigin civi. ustunude coplerden bulmus olmalı herhalde, gazete kagıtlarıyla kapladı. hergun minik kusun buyumesini izlerken ben, bir gun, alttaki komsumuz rahatsız olmus kusun pisliginden, eline oklavayı aldıgı gibi o binbir zahmetle karganın yaptıgı yuvayı yıkmıs. karganın yavrusuda dusmus ve olmus. eve geldigimde bir baktım pencereye ne yuva duruyor ne kus. nanama sordum aglayarak anlattı bana. hemen o hırsla alttaki komsumuza gittim ve cocuk aklı iste insallah senin yavrunda olur o zaman anlarsın ne yaptıgını dedim. bende hayvan sevgisi iste tam anlamıyla boyle basladı.
sonra civciv aldı bana nanam, sonrda da minik bir ordek. buyuduler. ama biz kesip yemedik onları. koye gonderdik, kesmemeleri sartıyla. hic kus almadık, kafese koymaya kıyamadık nedense, hep balkondan baktık onlara. ailem ancak bu hayvanlara bakabilirsem bir kopek alacaklarını soyledikleri icin civcivlerime de ordegime de gozum gibi baktım. sonunda bir gun eve geldigimde kopegimi buldum. olene kadar benim en yakın arkadasımdı. hala ozlerim, hala aynı acıyı yasamamak icin yeni bir kopek alamadım.
simdi kısları daha bir garip hissediyorum. gozum eve gelirken, dısarı cıkarken ister istemez takılıyor hayvanlara. ornegin kar yagdıgı zaman kediler ac kalır. kara *basmayıda hic sevmezler. kar kalkana kadar oldukları yerde kalırlar ve usurler hem ac hem usumus olurlar. ben sıcacık evimde otururken hemen sokakta olan o kediyi nasıl dusunemem. bu mumkun degil. ya kuslar. gemlik'ten ac kaldıkları icin buttim'e kadar gelmis bir martı surusu gordum bir kez. ekmegi cope atmak yerine balkona ufalamak daha mantıklı degil mi?
anladım ki hayvan sevgisi sokakta gordugun zayıf, uyuz olmus bir kopege igreti ile bakarak ben hayvanları seviyorum demekle olmuyor. inandırıcı degil. hem de hic.
içinizde hayvan sevgisi olmasa bile hayvanlara zarar vermeyin bari.
çok sinirleniyorum oradan burdan duydukça hayvanlara zarar vermeyin onlarınki de bir can.
Çocukken aşılanması gerekir ve çok önemlidir.
Beni tanıyan her çocuk bilir ki çiğnenen sakızlar yere atıldığında kuşlar onu ekmek parçası sanıp gagasına alır ve çiğnemek suretiyle gagasına yapıştırır. Uğraşlarına rağmen sakızdan kurtulamayıp ölürler. Siz de anlatın, aşılayın . Biraz anlayış lütfen.
Hayvan sevgisi sayesinde kişide merhamet duygusunun pekiştiğini düşünüyorum.
içinde olmayan insanla yasanmaz arkadaslar. Hadi korkarsın, tırsarsın ,çocukluğunda bisey yasamıssındır. anlarımda hayan sevgisi olmayan, hayvanlara zarar veren insanın içinde merhamette bulunmaz.
hep derler hayvan sevmeyen insan da sevmez diye. gerçekten doğru bir önermedir. illa beslemek zorunda değilsiniz ama hayvanları severseniz insanlara olan bakış açınız da değişecektir. onları severken sizde uyandıracağı duyguları hiç bir yerde hiç bir insanda bulamazsınız.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1905797/+
Kedileri cok severim lakin bir o kadarda korkarim.
Hayvan sevgisi aileden asilanmasi gereken bir sevgidir.
Bir olay hatirliyorum;
Kardesim uc dort yaslarindayken, yerde gezen karincalarin ustune bas parmagini koyup surterek karincayi boluk porcuk ederdi. Annem bu olayi gorunce dayanamadi birgun ve dedi ki;
-oglum o karincanin ailesi vardi; karisi, cocugu ve sen gibi annesiyle ablasi vardi. Neden onu öldürdün? Arkasindan cok aglayacaklar.
Tabi kardesim olayin sokunda aglamaya basladi. Kolu bacagi bi tarafina girmis karincayi eliyle itekliyor bir yandan da “uyan , uyansana annen bekliyo uzulur, kaaaalk” diyordu.
Sonra annem bir cozum buldu. Dedi ki:
- oglum eger ona guzel bir mezar yaparsak ailesi gelir basina dua eder. Ama birdaha asla mezar yapmak zorunda birakacak isler yapma. Oldurursen geri gelmezler tamam mi? Dedi ve kardesiminde onaylamasiyla, kibrit kutusuna mezar yaptik baya bildiginiz karinca icin mezar tasi yaptik basina oturduk. Kardesimde aglaya aglaya bildigi tek dua olan subhanekeyi falan okudu.
O cocuk su anda bir yetiskin ve nerde hayvana zulmeden birisini gorse, artik onun kolunu bacagini ayirmaya and icmis durumda. Eger annem o gun bunu yapmasaydi belki de bu cocukta o hayvanlara zulmeden icinde bir gram hayvan sevgisi olmayan adamlardan olacakti. Merhametsiz , vicdansiz olacakti.
Bazen bir karinca, koca bir omure etki eder.
bir çok yobazın anlayamayacağı sevgidir..
sonra der evcil hayvan besliyenler şöyle böyle sana ne.. madem hayvanlardan nefret ediyorsun bari sevenlere karışma..
evim de de besliyorum bahçemdekilere de artan yemek ve su koyuyorum
insanlardan daha çok seviyorum
havyan sevmeyenlerden nefret ediyorum
iyi ki ben böyleyim yaşasın yuppi.
