ünlüye değil de sevdiğine hayran olmak, bütün sevgilerden ve hayranlıklardan on kaplan gücü daha şahanedir. böyle bi sevmekteyseniz, siz ve sevdiğiniz dünyanın en şanslı insanları listesine ön elemesiz girersiniz.
boku çıkmış olan durum. bir insan bir insana niye delicesine hayran olur amk? ya da bir kulübe, bir eşyaya vs. manyak mısınız olum siz? bu kadar aciz, aşağılık mısınız? ağlayanlar, zırlayanlar, kendinden çok o adamı düşünenler bilmem ne. ulan selam verme ihtimalin olmayan birine niye bu hayranlık? bende elbet severim belli sanatçıları, takımları, eşyaları, oyunları vs. ama hiçbirine delicesine hayran olmadım. 'adriana lima aldatıldı.'' çokta sikimde. ''galatasaray 4 yiyor, taraftarlar çıldırdı.'' napak ölek mi? ''sıla lezbiyenmiş.'' he amk olmasa bana verecekti zaten, bana neee..... az gururlu olun lan, kendinizi bu kadar zavallı yapmayın.
Bir kişiyi/sanatçıyı/siyasetçiyi/futbolcuyu vs vs önemsemek, o ne yazsa, yapsa, söylese hayran olmak mıdır? Bana öyle geliyor ki, böyle olduğunda o yazara yönelik sözde ilgi/sevgi de yara alıyor. Yüceltme, bir savunma mekanizmasıydı değil mi?
bir arkadaşım vardı hugh grant hayranı birgün aramızda şu diyalog vuku bulmuştur...
-kızım maden hayransın adama peki desem ki hugh grant'e verir misin?
+veririm tabi, havada karada hem de..
-helal olsun, keşke herkes senin gibi gerçekleri söylese
insanın içinde hayran olduğu kişiyi düşününce bir şeylerin kıpırdaması suratta sebepsiz ve abartılı, kocaman, içten ve sevimli bir gülümseme, hafiften bir aşık olma hissi. hatta biraz aşkla karıştırmak.
(bkz: hayranım sana)
