hiçbir zaman cevabı olmayan, boşlukta kalacak soru...
deniz kıyısı haykırmanın en güzel olduğu yerdir ve siz oraya gidersiniz... genel kültür bilgisi gibi değildir bu gidiş, istem dışı farketmeden kendinizi deniz kıyısında bulursunuz... haykırmaya başlarsınız arkanıza aldığınız rüzgarın haykırışlarınızı yare götüreceği hayalini kurarsiniz, bir mucize olsun istersiniz hiç olmayacağını bildiğiniz halde... ve gerçeğin acımasızlığı ile yüzleşirsiniz haykırışlarınızı aslında sizden başkası duymaz, sizden başkasına ulaşmaz kelimeler...
zamandan bol bi'şey yoktur kimi zaman ve o zaman sizin tek ilacınızdır gerçeklere alışmanız için...
eğer bir insan karar vermişse karşısındakini duymamaya ya da anlamamaya... ne yapılsa nafiledir. bağırsan da, haykırsan da, kendini parçalasan da duymayacaktır zaten. duysa da kendi istediği gibi algılayacaktır. geride hep bir soru işareti bırakarak.
rüzgar ne zaman isterse ulaştırır. fırtına çıktığı için sevinmelisin belki.
fırtınaya sövdüysen eğer bekleme ulaşmasını.
zira fırtınadan geçmemişse yaşadıkların gerçek huzuru bilemeyeceksin.
kırgınlığın doruk noktasında sorulduğu apaçık olan soru. ne yazık ki, kulağının dibinde avaz avaz bağırsanız duymayacaktır. zaten duysaydı, o haykırışa gerek bırakmazdı. bir fısıltı, hattâ bir bakışınız yeterdi.
