eğer istanbul'a trenle gitmişseniz,indiğiniz ilk anda yapılabilecek en güzel aktivitedir.şehir adeta karşılar sizi,havasına alıştırır,biraz da sarhoş eder...
eğer böyle bir şey yapmak zorundaysanız kesinlikle uzun uzun anayoldan gitmeyiniz.orada bir otopark var ordan dalın derim.otoparkın tellerini aştıktan sonra ordan da parkın oraya geçin derim ordan da bi tekne çıkacak önünüze onu geçmeniz için denizden yüzerek geçmek gerekecektir.işte o yüzdendir ki geri dönün ve anayoldan gidin!alemin tek akıllsı siz degilsiniz.
beşiktaştan kadıköy vapuruna binilir.ne kadar erken çıkılsa da trenin kalkmasına 10 dakika kala kadıköyde olunur.elinde tıklım tıklım bir valizle kalabalığa çarpa çarpa ilerlenir.kalkmak üzere olan trenin düdük sesiyle birlikte nihayet haydarpaşa ya varılır.nefes nefese boş bir yer aranırken, istanbul yavaş yavaş arkanızda kalır..
çapa şehremini'den eminönü arasından daha yorucu olamaz dediğim eylem.arkadaşınızla konuşursunuz, konuştukça yürürsünüz. her seferinde ne dersin şuraya da gidelim mi dersiniz ve bir bakmışsınız bayağı bir yol katedmişsiniz.
okul beyazıt'ta ise özellikle yağmurlu günlerde eminönüne yürümek en özlem verici durumdur. yol yürüdükçe sıkıntınızı unutursunuz, sanki gittiğiniz yerlerde bırakırsınız. yolda ki insanları farkedersiniz, incelersiniz. onlar acaba çok mu mutlular diyerek! sonra yine konuşursunuz, yine yürürsünüz ve üzüntünüzün saçma olduğunu anlarsınız. *
(bkz: bir meditasyon aracı olarak yürümek)
her hafta sonu yaptığım eylem. sağa sola bakınca ellerin de bavullarla koşuşturan şakalaşan kahkahalarla gülen bir çok insana rastlanabilir bu yürüme sırasında. bir de elinde bir karton poşet "abi sor bakayım bu parfümün fiyatı ne kadar" diyerek insana zorla fiyatını sorma hissi uyandıran satıcılar olmasa o yolun keyfi daha güzel çıkar emin olun.
akla sırasıyla tren, gardaki büfedeki sosisler, camideki çeşmeden su içmek, yolun kenarındaki balık ekmekçiden balık ekmek yemek, minibüslerin arasında korna sesine doymak, otobüs duraklarında egzosa doymak... daha sonra çiçekçiler zaman zman ortaya çıkarak sizi taciz ederler. bitmeyen inşaatıyla sıkış tepiş yürümek ve final... yazıcıoğlunu önündeki büfeler... **
