yakılandır.
haydarpaşa garı'nı* yaktılar. biraz daha öldü istanbul... martılar yasta.
(şimdi yerini araplara falan satarlar, ya da biçimsiz bir plaza konduruverirler yerine.)
gar; merkez tren istasyonudur.
örneğin ankara'dan istanbul'a gitmekte olan cumhuriyet ekspresi; ankara garı, sincan, polatlı, eskişehir garı, karaköy, bilecik, arifiye, izmit, pendik, bostancı, söğütlüçeşme, haydarpaşa garı rotasını izlerken 3 gar ve 9 tren istasyonu üzerinden yol alır. **
1908 yılında inşa edilen gar.
ne inşa yılı, ne amacı, ne de işlevi... hatta ve hatta o muhteşem mimarisi. hepsi arka plandadır bu ülke insanları için, bizler için.
bizler için, orayı soluyanlar için küçük ama çok değerli bi dünyanın simgesidir-başkentidir haydarpaşa garı.
sabah hızlı hızlı hazırlayıp içine her bi şeyimizi sıkıştırıp o bankta unuttuğumuz çantamız orası
yeşilçam'ı sevdiren merdivenimiz
ağlayanımız ağlatanımız bi o kadar güldürenimiz gülenimiz
alkışımız yağmurumuz
ayrı ayrı ve bütün bi dünyamız
n'oluyor peki sonra. bu dediklerimizin milyonda birini yaşayamayacağımız bir projeye adı konuluyor. adı elbet oraya hiç yakışmıyor. peki sonra ne oluyor. yanıyor, yanıveriyor.
bağdat bağdattır, istenildiği kadar bombalansın. babil babil, roma romadır istenildikleri kadar yağmalansınlar.
istanbul haydarpaşadır, istenildiği kadar yakılsın. dünya yanar, hayaller ve anılar yanmaz.
işte bunun için, sırf bunun için gücü ve inancı göstermeliyiz. o kadar da dayanaksız, bezgin ve dirençsiz değiliz.
anlamadığım; en s*kindirik otel odasındaki tavanda bile duman dedektörü ve hafif bir dumanda devreye giren sprey muslukları varken; bu derece ikonik bir simgede, yaşı yüzyıldan büyük bir tarihi eserde; dünyadaki tek örnekte böyle bir sistemin niçin ve nasıl olmadığıdır???
Dünyadaki tek örnek derken?
Efendim; bu gar denilen esere baktığımızda aslında sadece kadıköy'e, üsküdar'a ya da istanbul'a ait değil;
aslında bir kıtanın başlangıç ve bitiş noktasında bulunan bir kapı olduğunu görebiliriz. dünyanın en büyük kıtalarından birinin uç noktasındaki, yine dünyanın en büyük ilçelerinden birinin diğerine açılan kapısı... bir kıtadan diğerine sadece köprü ile veya havadan geçiş yapılmıyor. işte diğer yandan baktığımda da bu kapının bir kısmının yandığını görüyorum.
aslında bu imkansız biliyorum ama; tuzlu suyun da katkılarıyla söndürülen yangın sonrası, doğadan yüce Tanrı'dan bir dileğim; kendi minik beynimde bir hayalim var: o da tuzlu suyun vereceği zararın ilgililerce hesaba katılmış olması ve doğanın bu seferliğe mahsus olağan rutinini sergilememesi olacaktır.
gitme be haydarpaşa, güçlü olmaya çalış...
yahu o değil de, anısı olan her güzel şey s*ktirip gitmek zorunda mı bu hayattan bir şekilde?
"hadi haydarpaşa'yı yakıp da yerine otel yapalım" diyenlerin, ateşlere attıklarıdır. dün sabah, önünden geçerken gözlerim dolu dolu baktım... aslında gelmelerimi de simgeliyor olmasına rağmen "gitmek" daha ağır bir çağrışımdı benim için ve sağlığındayken az küfretmedim. ama "geriye kalanlar" arasında "sağlam" bir yeri vardı. kaybedilenlerden, geriye kalanlar arasında o kadar köklü, o kadar "sapasağlam" ve o kadar yıkılmaz.
ilgili yangının(ki bana göre bariz kundaklama), tadilat esnasında ve kazara çıktığı söylenmiş, raporlara böyle geçmişti. tadilatı yapan da kıç yalayanından bir özel teşebbüs sahibinin firması. bugün, çeşitli kaynaklarda ilgili firmamızın kepenklerini kapattığı ve sırra kıdem bastığı haberleri dönüyor.
velhasılı, birilerini feci hâlde kırasım var bu kundaklama ile ilgili. ve fakat gene de yakmayacağımdan eminim. kendi kendilerine yanmayacakları da aşikâr... sadece kalplerini kıracak ve validelerini, ultrasona mahkum edeceğim.
yalnızca bir tren garından çok öte olduğu rahatlıkla söylenebilir. bu mükemmel yapıya kıyanların türk olması ihtimali çok zayıf gibi gelmektedir sanki insana , ülkesinin böyle bir güzelleğine kast edecek hayvanların var olduğunu bilmek gerçekten çok rahatsız edicidir.
sırf o güzelliği görmek uğruna yolunu uzatıp önünden feribota binmek için beklenen buna fazlasıyla değen tarihi yapıttır. Neyse ki fazla zayiat olmadan söndürülmüştür.
eminönünden karşıya geçerken göremezsem ben tarih kokan ama şehvetle haykıran o binayı ne anlamı kalır boğazın, boğaz köprüsünün betonla doldurun boğazıda dikin dilediğiniz gibi otellerinizi.
