şu sıralarda seksenli yıllar da kahveci rolündeki aktörün sıkça yaptığı espridir.
o yıllarda trt'den başka radyo istasyonları yokken insanlar şarkı, türkü, tiyatro gibi trt yayınlarını dinler ve eğlenirlerdi.
türküler programları yayınlanırken solist ve/ veya solistlerden sonra sazları ile o sanatçıya eşlik edenlerin isimleri sayılırdı.
atila mayda da bu isimlerden en son okunandı ve darbukacıydı. trt 'de bir de hüseyin ileri isimli darbukacı vardı. ama atila mayda daha kıdemli olduğundan o daha çok program yapardı. tüm ülke bu atila mayda ismini ezberlemişti.
atila mayda sazların içinde en son anıldığı için bu son olma espri kaynağı da olmuştu. insanlar kendilerine verilen değer sıralamasına isyan ederse " olayın atila mayda'sı olmak istemiyorum " diye tavır koyardı.
günümüzde de bir hayal kırıklığı anında söylenen ifadedir.
seksenlerdeki kahveci mesutun lafı. burhan altıntop da söylerdi bunu. işin garibi şu ki burhanın bunu söylediği kişi onu sürekli takip eden bir satıcı gibi bir şeydi. bu rolüde kahveci mesut oynuyordu.
