insanlara hayır demeyi başarabildiğim andır. Uyum sağlayayım aman geçimli olayım düşüncesine lüzum görmeden kendi isteklerim doğrultusunda gerçek benliğimi sergileyebildiğim andır.
Beni büyüten insanı kollarımda kaybettiğim gece. Kendisine lütfen ölme derken 2 saat geçirmişim başında, haberim olmamış. Son sözü bana bakıp 'oğlum!' oldu.
Aynı gece eski sevgilim tarafından telefonla işletildim, telefon üzerinden dalga geçtiler benle. Zaten kendimi de kaybetmişim o anda, hatırlamıyorum.
Üzerinden neredeyse 3 yıl geçti. Özledim seni be anneannelerin en güzeli.
30 Haziran günleri de benim için minik kırılmalarla dolu. Enteresan bir şekilde iki sevgilim de benimle bu günde ayrılmayı tercih ettiler. ikisi de benden çok şey aldı, ama zaman herşeyin ilacı.
