Genel de lafta herkesin herkes için birbirini feda ettiği bir dünyada, icraat ta sıfır olan durumdur, önemli olan feda etmek değil, önemli olan gelip durduğu zaman yapabilmek tir, söylemekle yapmak arasında çok fark vardır.
Annem babam ve kızkarderşlerim bunlardan başkası için yapabileceğimiz sınırlıdır tabi ki elimden geldiğince arkadaşlarıma yardım ederim ama hiç kimse bir aile olamaz herkes gider sen annenin dizinin dibinde ağlarsın en meteliksiz olduğun anda baban cebine para koyar dışarıda kötü bi olay yaşadığında ablan sana akıl verip yol gösterir vs. vs. diye uzar bu anladınız işte.
Türklerin en eski dininin Şamanizm olduğu Batılı bilim adamları tarafından ileri sürülmüştür. 19. yüzyılın ikinci yarısında başlamıştı Batılı bilim adamların Orta Asya ziyareti. Bu ziyaretleri, araştırmaya dönüşmüş ve maalesef bugün yaygın bir yanlışı ortaya atmıştır. Orta Asya Türkleri hakkında araştırma yapan VV. Radloff, V. Verbitsky, A. Anohin gibi Rus araştırmacılar Türklerin eski dini için Şamanizm demiştir. Bu düşünceyi çürütmek ya da kanıtlamak üzere herhangi bir çaba olmadığı için günümüze kadar gelmiştir bu düşünce. Lakin işin aslı bu değildir…
Eğer karşımdaki kişinin ölümünden sonra yaşamımın benim için sadece zorunluluk olduğunu hissedersem kendimi feda edebilirim. Ben ölürüm onun yerine, belki o kişi benden sonra devam edebilir. Eğer ederse de Allah onu kahretsin. Nasıl bensiz devam edebiliyor ağzına tüküreyim.
Elbette mümkündür, ancak bu gibi durumlarda id ego ipleri eline alır ve ölmemek için direnir . Süperego devreye girer ve ipleri eline alırsa , başkası için ölebilirsin .
Benim mantığım, id egonun galip geleceğini söylüyor her halükarda , risk almak başka , bilerek ölmek başka birşeydir. Bunun ipi kendi elinde değildir .
