1988-1991 arasıdır. henüz ilk okul zamanları. ilk okulun son zamanları daha doğrusu. her şey o kadar saf ve güzel ki arkadaşlıklar çok güzel insanlar çok güzel. sokaklarda birbirine selam veren abiler ablalar. esnaf güler yüzlü her birimizi kendi çocuğu gibi görüyor o sebep ile esnaf tamamen kepenk kapatana kadar sokaklarda oynayabiliyorsun ki gece 12 civarı ancak sokaklar ıssıza düşüyor o zamanlar samatya da.. o naiflikten eser kalmadı şimdi tabi insanlar birbirine selam vermez oldu esnafın gülecek hali yok.
gene de bir umut her zaman var bakarsın rüzgar farklı eser bir şeyler değişir insanlar gene mutlu olur..
