gelecek planı. Bazen hiçbir şey bana uygun değilmiş ve olamayacakmış gibi geliyor. bir yer, kişi, iş aile ,eğitim aldığım alan bazen bir şeye ait hissetmemek beni çok depresif hissettiriyor. eskiden durum daha kötüydü bu sıralar toparlandım bile sayılır. antidepresanları bıraktım. alkolü çok azalttım. iki günde bir 35 lik yerine haftada bir belki on günde bir dubleye kadar indirdim. üniversiteden kalan borçlarımı ödedim çok basit bir işte ortalamanın üzerinde bir rahatlık ve miktarda kazanıyorum. eskiden haftanın dört günü ağır depresif hissederken belki 10 günde bir kötü hissediyorum. eskiden depresyon nedenlerim çok çeşitliydi şu an sadece aldığım belki bir kilo bazen kötü hissettiriyor. toparlanacağımı pek düşünmüyordum ama oldu işte.
okuldan ve yaşamak zorunda kaldığım çevreden uzaklaşıp para kazanmak bana çok iyi geldi. antidepresanlar ve depresyon yüzünden asla kafamın almadığı eğitim kitapları ve gereksiz gelen sınav stresi, parasızlık ve zarar veren ikili ilişkilerden kaçıp rahat hissetiğim yere gelmek para kazanıp ekonomik özgürlüğe sahip olmak sanırım verdiğim en doğru karardı. eğer doğru bir psikolojiye sahip değilsen ve üstünden kalkamayacağın sorumluluklarını çevrenin beklentisi yüzünden devam ettirmeye çalışıyorsan olmuyor bu insanı çok yıpratıyor.
hayatımda eksik olanlar sağlam psikoloji, doğruyu deforme olmuş psikolojim yüzünden yanlıştan ayırt edememe, problemin çözümünü insanlarla ve alkolle oyalanarak ertelemek, benliğinden memnun olmama, ekonomik kriz, geleceği olan bir alan bulamama, ideal beden kalıpları, iyileşemeyeceğime duyduğum keskin düşünceler, zekamı ve karakterimi küçümsemeydi. bedenime eskisi kadar takık değilim ve geleceği olan bir iş bulma hariç diğer bütün problemlerin zerresi kalmadı. meslek konusunda bir teklifin değerlendirilmesini bekliyorum o da olursa 4. sınıfta dondurduğum okulumu bitirmek için bile vakit harcamayacağım.
problemli olduğum dönemlerde çevremdeki bazı insanların olumlamaları bana çok aptalca geliyordu çünkü çok kötü durumdaydım ve iyileşeceği söylenen problemlere olan inanç bana çok ütopik geliyordu. bu tip depresyonu ergenliğimde de yaşamıştım belki bu dönemde erken yetişkinliğe ait bir karar verememe depreifliğiydi belki ilerki yaşlarda da tekrarlanabilir. bu depresyonun bir düzelip bir tekrarlaması ümitsizleştiriyor insanı ama şu an çok iyi hissediyorum ve gelecekte tekrarlama olasılığını düşünmüyorum.
Beni anlayabilecek, bazı konularda benzer zevklere sahip, derin sohbetlere dalabileceğim, bana bir şeyler katabilecek, katılmayı istediğim aktivitelerde bana eşlik etmeyi isteyen hatta sevebileceğim aktiviteleri söyleyip onlara götürebilecek bir arkadaş.
Normal insan eksik hayatimda. Gerçekten tutarli hareket eden, gerzek olmayan insanlar eksik hayatimda. Değer yargıları küflenmemiş insanlar eksik hayatımda.
geleceğe güven. faizler %25'i bulmuş, ev fiyatları normal değerinin 3-4 katında seyrediyor, bir çalışan olarak yatırım yapmak imkansıza yakın. bu şartlar altında mezuniyet sonrasında da gelecek kaygısı devam ediyor doğal olarak.
