içer içer, bazan dini vidyolar izlerim.
O gün işim yoksa sabah ezanını dinlemeden yatmam, elimde kadeh işte bira şişesi kutusu filan beklerim yani. Ezan okununca bırakırım tabii.
Sabahlara kadar içtiğim günler yine aynı sabah babamdan kıssalar dinlerim, bana öğütler verir. Güzeldir de hoşuma gider aslında.
Bildiğim dua çok azdır. Fatiha okurum her mezarlık önünden geçişte sarhoş olsam bile, ki, yolumun üstü hep mezarlıktır. Yanlış okuduğumu da biliyorum, r'leri pek basamıyorum, iyice karışıyor her şey. Olsun. Niyet önemli sanki.
Bunların dışında, bir de benim Müslümanlıkla iyi insanlıkla, insan olmağa çalışmakla bağdaştırdığım şeyler vardır. Eli açık olmaktır, yemek yedirmektir, yardım etmektir, bir başkasının derdini dert etmektir, kalp kırmamaktır, olsunculuktur, hayırlısı böylesidir belkiciliktir, böyle böyle çok daha şey vardır.
Son satırdaki her şeyim, bu biraz nahoş lakin, kendimi gözü kulağı ezanda ama her boku yiyen insandan öteye koyuyorum. Benim hemen her gün, fırsat buldukça işlediğim bir günahım var. Bunu biliyorum. Ama beni gören tanıyan da, benden sitayişle bahsediyor, benim iyi bir kimse olduğumu söylüyor. Bu da bana yetiyor, diyorum ki, Allahu teala da bunu görmüyor değil ya? Eğer böyleysem.
