hayatıma dahil olmak için, kendinin tam tersi bir 'iyi durum' sunumları yaptı. hiç sormadığım ya da ilgilenmediğim halde, iyi bir düzene,gelire sahip olduğunu dile getirdi sürekli. ben ses etmedim. anlattıklarından ziyade, bu bana karşı yaptığı davranış hoşuma gitmişti.
birkaç gün sonra buluşacaktık. neyse, o günün öncesindeki akşam telefonda konuşuyoruz, plan belirliyoruz ne yapacağımıza dair. sonra, kendisinin şuanda çok durumu olmadığını, babasından para beklediğini yarın için ve birçok detaylı şey dile getirdi. Önemli değil, bu detaya gerek bile yoktu. illa birşey yapmamız gerekmez, yürüsekte olur dedim. gece içime sinmedi, dışarda buluşmak yerine birlikte evde vakit geçirelim,hem gitar çalmasını dinlemiş olurum dedim. bu seçenek bana herşeyden daha mutluluk verirdi bi yerdede. bunu mesajla dile getirdim gece uyudum.
ve buluşma günü sabahı ne olduysa oldu, garip bir durum aldı buluşma durumumuz. sürekli bi olumsuzluk, sürekli bi plan üstüne plan kurma, akşam telefonda bahsetmediği bir yığın şey.. hep bir durum açıklama, seni almamı istersem bil otobüs param yok, sen gel ben duraktan alıyım vsvsvs. hiçbir şey demedim. tamam dedim, bu kadar önemli şeyler değil diye kendini kötü hissetmesin diye geçiştirdim. otobüsten indim, karşıladı beni. ben o ev yolu boyunca, hayatımda karşılaşmadığım kadar olumsuz ne varsa ondan dinledim. hani hepsini geç, insan hoş bir söz bekliyor sadece ne olduğu umurunda olmadan. gün boyu bulunduğu konumdan, yaşadığı hayattan, kendi işe yaramazlığından tut sürekli sefil bir hayat sürdüğüne dair cümleler kurdu. o kadar olumsuzluğa rağmen... bana anlattığı şeylerin kandırmaca, yalan, kendinde olmayan şeyler olduğunu hiç dile getirmedim. unuttum o anlattıklarını, o an tüm olumsuzluklarına rağmen orada olmak hoşuma gidiyordu. ama bunu anlamadı birtürlü. bana gitar çalarken dahi o kadar iyi hissediyordumki, iki yanlış akor bastığında çalamıyorum gitar ben tamam gibi gereksiz cümle sarfederdi... gitmeme yakın sohbet ettikçe, bana dair (sonunda) olumlu, içinde hissettiği güzel şeyleri söyledi. eve giderken otobüs durağına gelmesinin gerekli olmadığını, bunu koz yapmayacağımı söyledim. ikna oldu ve çıktım evden.
akşam uyku haliyle birkaç şey konuştuk, uyuduk. ertesi gün günaydın yazdı, ama hemen çıkması gerektiğini söyledi. akşam yazmasını istedim.
gece kaçtı hatırlamıyorum, online olmuş ama yazmamış, nedenini sorduğumda gereksiz,saçma iddalı durumlar sıraladı. uzatmadım, kapattım konuyu. gecenin 04:00'üydü sanırım, mesaj atmıştı.
ben sanırım ömür boyu yalnızlıkla lanetliyim, herşey üstüste geliyor, bi halta yaramaz adamım gibisinden birşeyler yazmış.. hiç ne oldu, neyin var demeden, ne yapmamı istiyorsun diyerek direk sonuca getirdim konuşmayı. Çok iyi bir insansın çok güzel ve etkileyicisin teşekkür ederim ama yapabileceğin bişi yok,dedi. bende, o halde biraz rahat bırakıyım seni kafanı topla iyi olduğunda yazarsın dedim. birkaç gün uzak olmak iyi gelecek bana,tamam dedi..
ertesi günün gecesi tüm hesaplarımdan silip, aramızdaki iletişim durumlarını kaldırdım. hiç açıklama yapmadan, söylemeden. dün mesaj atmış, arkadaşlıktan çıkarmışsın,silmişsin tümden neyse gibisinden imalı, haklı olarak bir konuma oturtmuş kendisini.. bana ulaşabiliyorsan hala, senin mesajına cevap veriyorsam bu benim hoşgörümdür.kendini benim varlığım varken toparlayamazdın, dedim.
ya anlamıştır, ya da anlamaması onun sorunudur. ben olduğumdan ne fazlasını gösterdim, ne zor ayağına yatıp azını gösterdim. ben neysem oydum. 5 parasız olması zerre umurumda değildi. ama o küçücük bir odada sadece yanında olduğum,onu yargılamadığım için dahi mutlu olmadı..
Üzgünüm ama bunun farkında ola ola, hala onun hayatında tozpembe rol alamazdım. zorlamayacaksın, olmuyorsa bırakacaksın!
kadınların para düşkünü, lüks düşkünü olması birazda siz erkekler yüzünden. hiç konusu açılmayan para durumunuzu dile getirmeleriniz, sırf sizi düzgün,işe yarar gibi görsün diye fazla göstermeniz kendinizde olmayanı.. onların daha fazlasını istemesine sebep oluyor, söylediğinizden azını görünce, artısını görmek için istiyor.. 5 parasız olması ya da milyonlar kazanması önemli değil bir erkeğin, biz gibi kadınlar için. o an hissettirdiklerinizle mutlu oluruz biz,emin olun.
eğer işsizseniz aşık olun. hatta aşkınız karşılık bulsun. o gazla ceo bile olursunuz şerefsizim *
not: bu entry kesinlikle ama kesinlikle işsizlikle ve parasızlıkla boğuşan arkadaşlarla dalga geçmek maksatlı yazılmamıştır. ben de sizden biriyim canlar. umudu kesmek yok, hayat her türlü devam ediyor.
gerçekten hayatın adiliklerinden biridir. biz kan dolaşımı para olan insanlar değiliz ama nefesin bile parasız alınmadığı çağda çok can sıkar. ama bankaya 1000 ay borçlanılır bunun için o bambaşka bir şey. ve nihayet hazinenin iç borçlanmasına bir kere bile bakmamışken yakalar seni hayatının aşkı ulan hayat!
bankadan kredi çekme çalışmalarına başlamaktır. Aşk kredisi için başvurdum o da yokmuş; shakespeare okumaya adadım kendimi bari ruhum zengin dursun karşısında.
