Bir şarkı açıp dinlemeye başlarsın
Işıkları da söndürürsün ki ortam daha bir acılı olsun
Bir şarkı iki şarkı derken o dinlediğin her kelimesinden keder akan şarkılar sana yetmemeye başlar
Yetmez!Senin aşkını anlatacak bir kelime yoktur o an
Sen herkesten ve her şeyden çok sevmişsindir.
Öyle hissedersin.
Onun varlığı senin varlığını açıklayan en önemli unsur olur
Ve anlarsın ki ne kadar acı çeksem de ne kadar sevmiş olsam da olmadı..
Bir şeyler hep yanlış gitti.
işte o an sinirlenirsin,kendine ve daha çok da biraz daha şanslı olamadığına.
Oysa şansını kendin belirleme şansının olmadığını bile bile.
Bir şeyler yanlış gitmemiş olsaydı o çok sevdiğin hayatının anlamı yanında belki de kollarında olacaktı.
Olmadı..
Olmasın..
Bırak olmasın..
Sen varsın senin varlığın hayatının en önemli anlamı.
Bir yanın hep eksik kalsa da..
Hüsrandır, hayal kırıklığıdır...
Hayatı anlamlandırması gereken, yegane kişi, insanın kendisidir...
Ne ana, ne baba, ne eş, ne dost, ne evlat....
Yalnızca kendin!!!
Birgün herkesi kaybedebilirsin,
Lakin kişi, yok olana kadar, kendiyle birliktedir...
Kendinize iyi bakın...Sevin şu vefalıyı, şımartın....
Hayat bazen kendini hiç önemsemeyeceğin kadar küçülüyor gözünde.Kendi değerini bildiğin halde onsuz kendini tam hissedemiyorsun.O bir yerlerde seni izliyor ve sen sebepsizce kendinle uğraşıyorsun gibi.Onun değeri seninkinin yanında bir dev gibi görünüyor.Hayatının en değerli varlığı sen,yok oluyor yanında..
Umudunu kaybeden her şeyini kaybetmiştir.
Yalan!!
Ben seni kaybettiğim gün unuttum her şeyi
Geleceğimi,mutluluğumu,üzüntülerimi,yaşamak isteyip de yaşayamadıklarımı...
Bir gün seni unutmam gerekeceğini hiç düşünmeden yaşamıştım seni
Gözlerinin o korkunç masumiyetini yanımdan bir an bile ayırmak istemezcesine...
Sen mi çaresiz bir başıma bırakmıştın beni yoksa ben mi kendimi atmıştım sensizliğe
Suçlu sen misin yoksa ben miyim?
Kendimi kaybettiğimi görsen bana geri döner miydin?
Yoksa güçsüzlüğüme güler miydin
Kaybettim kendimi ve seni de sürükledim kendi karanlığıma
Şimdi soruyorum sana,umudumu geri verir misin bana?
ayrılalım dediği zaman gözlerinin ne dediğini merak edersin. Gerçekten git mi der yoksa benimle kal mı der. Bilemezsin. için içini yer. Gidemezsin. Küçük bir umut bile görsen o gözlerde bırakamazsın onu. Taa ki her şey daha kötü olana dek.
hayatın anlamını bulduğunu düşündüğün zamanlar olmuştur. Yaşama sevinciyle dolduğun. O anda bile içinde bir umutsuzluk ve bir mutsuzluk vardır. Bu güzel günlerin de bir gün bitebileceği korkusu. Onu kaybetmekten korkmak, korkarak yaşamayı öğrenememek.
baskasinin hayatinin anlami da sen degilsen cok uzecek durum. hayatinin anlami kimse yoksa bir nebze iyi durum ama baskasina senin ona baktigin gibi bakiyorsa artik umut yoktur.
SANA TUZ YALATSAM, SABAHA KADAR TUZ YERiNE SUYU DÜŞÜNÜRSÜN; ÇELiŞKi GiBi GÖRÜNSE DE, NESNEL HAREKETiN KANITIDIR BU... BiR DURUMLA UYARILAN HER DURUM, BiR BAŞKA DURUMU iŞARET EDECEKTiR... BENi SEVDiĞiNi SÖYLEDiKÇE SEN, BEN DiĞERiNi SEVDiĞiMi HATIRLAYACAĞIM... BUNA iHANET DiYEMEZSiN...
Hayat... Kimine göre dolu dolu yaşanması gereken, kimine göre ise yalnızca yaşanması. Birine umut bağlamak ve bu hayatta kendini unutmak. Sana verileni bir başkası için kullanmak. Şimdi sen iki hayatı aynı anda mı yaşıyorsun. Seninki ve benimki. Basit matematik denklemleri bunu çözmeye yeter mi yoksa gereken sadece ayrılık mı?
