üniversitede bir arkadaşım vardı. sosyal medyada sapık gibi eski sevgilimi takip edip kimi beğenmiş, nereye gitmiş bana haber verirdi. arada bir de telefon açıp "moralim bozuk da sen de aynı durumda mısın?" gibi garip sorular sorardı. beni psikolojik olarak sıfıra indirmeye yemin ettiğinden iyice emin olduktan sonra diyaloğu kestim. mutluyum. adı lazım değil baş harfi b. okur belki.
Döngü tam olarak şöyle; Canın acırken hayatına birini alıyorsun yarabandı oluyor o gidiyor gine canın acıyor tekrar biri geliyor falan öle. Bunu farkettiğiniz zaman umurunuzda bile olmuyor artık. Zaman o insanı zihninizden siliyor. O acıya bağışıklık kazanmış oluyorsunuz ve daha güçlü.
O zamanlar ünideyim bi arkadaşım vardı, güzel de bi sevgilisi vardı.
Baktım cocuğa biraz rahat, dedim bu kıza bir şey olur sahip çıkmak lazım. Kankalık felsefesi hakim tabi o sıralar. Neyse işte sevgilisi kimi beğenmiş, nereye gitmiş çocuğa haber verirdim. Bi arkadaşım o idi. Bende moralim bozukken arar "moralim bozuk da sende aynı durumda mısın?" Diye sorardım. Bozuksa dertleşmek için cağırır değilse hiç yormazdım. Bu hal ve hareketlerimi şahsının psikolojisine oynanan bir oyun olarak algılamış olcak ki diyaloğu kesti benimle. Nerde hata yaptım diye çok düşündüm. Mutsuzum. Adı lazım değil baş harfi s. Kesin okur.
