Hayatıma girenleri hiç sevgili olarak saymadım. Sevdiğim beni sevmedi, sevmediğim beni sevdi. Klişeye düşmek istemiyorum o yüzden hayatıma alacağım kişiyi sonsuza kadar kalması için almayı planlıyorum. Tek olsun, sonsuz olsun.
ilk on yıl bir eksiklik yok gayet normal.
Sonra biyolojik saat çalışmaya başlıyor ya işte tam orada nefsin kontrolü çok mühim.
Kendimden biliyorum yahu.
insanın yaşı ilerledikçe sevgili kavramına yaptığı tanımlar da değişiyor tabii ama ne biliyim. Hiç lisede el ele gezdiğiniz biri de mi olmadı. Hormon yok mu ulan sizde çıldıracam.
dilerim ilk sevgilisiyle mutlu olur, onunla bir ömür geçirir. işler çok sarpa sarıyor sonra vallahi bak. ayrıldım, barıştım, terk edildim, derken dengesi şaşıyor insanın. anılar birbirine karışıyor, kayboluyor kimisi. kendine yabancılaşıyor insan inancını kaybediyor. her ayrılıkta yaşlanıyorsun.
Bazen öyle biri çıkar karşınıza tamam bu dersiniz. Tüm olmazlara ragmen kahvenin yanindaki müziktir,kitaptir. Soguk gunlerde montundur. Hayalindir,hayatindir. O yuzden..
şaka lan şaka sevgilisi olmamis insan beceriksizdir.
ben .
hayatımdan onlarca kadın geçti evet ama sevgi değildi o sanki. hoşlantıydı , bazen aşktı ne bileyim bazen sırf uçkur içindi. ama sevgili olmak için sevmek gerek sevilmek gerek. sırf vakit geçsin diye takıldığın hatun sevgilimidir. keşke elime hiç kız eli değmeseydi ve birgün sevdiğim ilk kadınla evlenseydim, ne kadar pak.
hiçbir şey kaybetmemiş insandır. 21 yıl bu türün örneği olarak mutlu,mesut her istediğini yapan biri olarak yaşadım ta ki 'dur bi deneyim lan' deyip 7ayımı ama bakacak olursak önümüzde 12ayı da kapsayan bi göte giren şemsiye durumu var.
