hayatın en büyük heyecanlarından birini yaşamamış insandır. kalem kutusundaki, ayakkabı tabanının altındaki, sıranın üzerine yazılmış kopyalar... hoca yaklaştıkça birisinden birisini görecek diye terlersin, kalp atışların hızlanır, dudaklarını ısırmaya başlarsın. ancak hoca tam önündeki sırada durur ve o sıradaki öğrencilerin kağıtlarını bakmaya başlar. yine işe koyulursun. var mı böylesi. notlar açıklanırken hoca "bak çalışınca oluyormuş." diye senin adını verirse, yüzüne pis ve muzaffer bir sırıtış oturur. işte o an kopya çekerken çektiğin tüm sıkıntılara bedel. **
çekmiş olduğu kopya sayısı (ders olarak) 3 (ben) (hayatım boyunca) ise hiç kopya çekmedim demeye hakkı olan kişidir.
kopyayı çekemem. kendimi kandıramam. dersi öğrenmeye çalışırım. bilmiyorsam boş geçerim. inanın ne sınıfta kaldım; ne de ünide ders bırakıyorum. bunların hepsi kopyasız da oluyor. denemesi bedava. buyrun.
kopya çekmeye hiç yanaşmadıysa öğrencilik zamanlarını eksik yaşamış kişidir. hayatının tümünde de kuralcıdır, ani fikirler insanı değildir, sıkıcıdır, iyi espri de yapamaz zannımca.*
