aynı zamanda ne kadar pis olduğunu bilmeyen güruhtur. bir kere bile yediğinde anlaşılıyordu ne kadar pis olduğu, ama öğrencilik bu sike sike yemek zorundaydın. "turşu alabilir miyiz?" derdik hep. şimdilerde kendileri getiriyor sanırım. sahibini tanırım, iskenderun'da bişey yapamayıp eskişehir'de paranın amına koyup ciddi anlamda zengin olmasına karşın çok iyi niyetli birisidir vesselam.
