muhtemelen maddi durumları iyi olan insanlardır.
bu insanların içten içe o ekmek için yanıp tutuştukları rivayet edilsede, o gariban lokantası diye adlandırılan yere utancından gidememesiyle de aynıdır.
imkanı oldukça o hal üzere kalmasını dilediğim insandır.
zira bu fakir gibi yol kenarında minibüs beklerken 10 metre ilerideki halk ekmek büfesinde oturan amcanın, oturduğu sandalyenin diğer yanına doğru eğilip bir şey aldığını, daha sonra iki elinin bacak hizasına doğru gittiğini, 15 saniyelik hareketsiz bir duruştan sonra iki elin yaniden aynı nahiyede bir şeyler yaptıktan sonra amcanın yerinden kalktığını ve büfenin kapısını açarak içinde çok büyük ihtimalle sidik olan sarı bir sıvıyla dolu pet kola şişesini bizanslı kahpe antuan sinsiliğiyle büfenin arka duvarına yerleştirdiğini gördüyse birkaç gün ekmeğin her çeşidine bakmaya bile dayanamayacak ve aldığı yufkaları tavada çevirerek karbonhidrat ihtiyacını karşılayacaktır.
hijyene önem veren büfeci abilerime ise asla sözüm olamaz, hayırlı işler, bozuk paranız bol olsun...
tadını bilemez. hele saatlerce o kuyrukta bekleyip de sıra kendisine gelince 'ekmek bitti' cümlesinin yaşattığı dramı hiç bilemez. ekmek almak için yola çıktığında sokaktaki kadınlar görmesin, onlar da ekmek aldırmasın diye nasıl dua edilir, onu da bilemez. sırada beklerken yaşlı teyzelerin, amcaların sıranın önüne geçişine ses çıkaramamak nasıl koyar o çocuğa bilebilir mi? her şeye rağmen ekmekleri alıp eve doğru yola koyulmuşken, poşetten bir parça ekmek koparıp yiye yiye gitmenin verdiği huzuru da bilemez.
hayatında halk ekmeği yememiş insan kaybeden insandır nazarımda. memleketin ekmeğini yiyoruz suyunu içiyoruz ama sanırım Ankara'da belediyenin en iyi yaptığı şey garip bir şekilde ekmektir. gece iki buçukta kalkar yavan bir bütün ekmeği yutar ve yatarsın haberin olmaz...
Halk ekmekten ekmek almaya utanan insandır. Halbuki neler kacırdığının farkında değildir. Mesela altın ekmek denen bir hadise var, ve bana göre son yılların en büyük icadı cok ucuz ve doyurucu herkesin bilgisine.
