oldukça zor olan eylemdir benim için.
çok sıkıcı be, inanılmaz sıkıcı.
hani diyorum belki sıkıcı değildir ama arşa yükselen bir sıkıcılık var.
zaten çoğunluk gerizekalı, cidden gerizekalı, böyle uzun bir yazı görünce "uff" diyip heceleyerek okumaya başlayanlar var.
kalan kafası çalışanlar desen zaten onlar da aynı dertten muzdarip.
kadınlar zaten başlı başına bir sorun, özellikle günümüzde aklı başında olanını bulmak çok zor, bulsan da ayrı stres getiriyor hayatına.
kendine yetemeyen cibilliyetsizlere değinmedim bile.
insanlar çok sıkıcı olmaya başladı, bir kedi sahiplenip çalışmalara devam etmek en temizi sanırım.
her zaman sıkıntılı bir süreçtir. "bu da diğerleri gibi mi olacak?" sorusu beyin hücrelerinde dolaşır sürekli. o yüzden ince eleyip sık dokumak gerekli. Seçilen kişinin verilen sevgiye eş değer olması istenir.
normalize edilmis bir olay. ben yapamiyorum bunu, yapabileni de tebrik ediyorum iyi bir cesaret ornegi sergiliyor.
usengec bir insanim ben. birisini tanimaya filan useniyorum. birisi bana devamli hayatindan bahsetse bunaliyor gibi oluyorum. neden sahi? bunun anormal oldugunu da biliyorum.
ille sevgili filan olmak zorunda da degil yani. normal bir insanla tanistigimda da durum boyle. ismini soylese 10 dakika sonra unutuyorum o kadar bir bosvermislik.
cocukluguma inersek cok carpici tecrubelerim de yok.
annem de beni boyle dogurmus n'apalim. cok enteresan.
