Her şey bu kadar basit aslında. Yıllarca bir şeylerin peşinden koşar, kendini anlamlı bir hikayenin baş kahramanı sanırsın. Ama gerçekte, sadece bir gün tükenip bitecek olan bir ömrü dolduruyorsundur. Ve sonunda, o hikayenin nasıl başladığının, nasıl ilerlediğinin ya da nasıl bittiğinin kimse için bir önemi kalmaz.
Yaşamak dediğimiz şey, çoğu zaman bir bekleyişten ibaret. Bazen iyi şeyleri, bazen de daha kötüsünü bekliyorsun. Ama beklemek hep aynı: Ne gelecekse gelsin, biliyorsun ki sonunda hiçbir şey değişmeyecek. Hayat dediğin, çırpınarak ya da sessizce, ama illa ki sona eriyor.
Biterken seni hatırlayan birileri olur mu, pek önemi yok. Belki birkaç fotoğraf, birkaç anı kalır senden geriye. Ama bunların hepsi de bir süre sonra unutulur. Zaman, herkesi ve her şeyi siler. Geriye kalan tek gerçek, o büyük boşluk. Ve o boşluk, hepimizi bir gün içine çeker.
Hayat... Hepimiz o kadar ciddiye alıyoruz ki, sanki gerçekten bir şey fark ettirecekmiş gibi. Ama sonunda, her şey biter. işte o zaman anlıyorsun: hiçbir şeyin, hiçbir zaman gerçek bir anlamı yoktu.
"Hayat dediğin, bir yudumluk nefes... Biter, unutulur ve sonunda herkes yalnızca sessizliğe karışır."
4 saat yaşamak için 8 saat çalışıyorsun.
1 günün tadını çıkarmak için 6 gün çalışıyorsun.
15 dakika yemek yemek için 8 saat çalışıyorsun.
5 saat dinç kalmak için 8 saat uyuyorsun.
Sadece bir veya iki hafta tatil yapmak için tüm yıl çalışıyorsun.
Bütün hayatın boyunca yaşlılıkta emekli olmak için çalışıyorsun.
Ve sadece son nefesini düşününce
hayatın kendi unutuşunu gerçekleştirmenin bir parodisinden başka bir şey olmadığını anlarsın.
Maddi ve toplumsal köleliğe o kadar alıştık ki artık zincirleri görmüyoruz..'
Hayat kısa bir yolculuktur, onu yaşa. Alıntı
doğuyoruz, büyüyoruz, ürüyoruz;
bu aralıklar da bir sürü şeye çeşitli anlamlar yüklüyoruz kah üzülüyoruz kah seviniyoruz bu hayat denen bütünün çoğunu mutlu yaşama çabası içerisin de bir gün bi anda bir flaş patlıyor...
devamını malum yerde karşılaşırsak konuşuruz.
Seviye 1) 9 ay boyunca karındasın. Doğdun. Herkes seni seviyor ve sana oyuncaklar alıyor! Çocuk oldun. Okula gitmemek için yerden yere kıvranıyorsun ama ailen seni takmıyor. Okulda arkadaşlar edindin, gezdin, hayatın tadını çıkarıyorsun! Olamaz!! O geliyor... E R G E N L I K
Seviye 2) Pekala, hazır mısın? Orta okuldasın ve büyüdün arkadaşlar edindin rahatsın hatta bir sevgili buldun bile ama 8. Sınıf bitti ve liseye geçtin. Lise de bir sürü macera yaşadın, kekolar, sevgili, aşk, notlar, sınavlar, sorgulama, aile baskısı, depresyon, YGS LYS YKS TYT!!!!
Seviye 3) tamam, bütün bunlardan bir şekilde kurtuldun diyelim. Özgür olduğunu mu sanıyorsun? Ah tabiki de hayır! Evlenmen, çalışman, iş bulman gerekiyor. Her gün yaşlanıyorsun. Hayatında ki yaptığın hayatlar yüzünden pişmansın. Bütün hayatın sana 5 dakika gibi geliyor ve gençliğe dönmek istiyorsun ama yapamıyorsun ve en sonunda ölüyorsun. Bittj moruq bu kadar
bir cem karaca sarkısında bir sözde buluyorum bazen.
işte geldik gidiyoruz bilinmez bir diyara, eskiden karpuz idik simdi döndük biz hıyara
bazen de bir kıvırcık ali şarkısında.
geçiyor benim de çağım ne evim var ne de ocağım,
dunyada tutunacagim dal tükendi ben tükendim.
bazen bir hasret gültekin sarkısında, harcanip gidiyor ömür dedigin .
bazen bir kazanci bedih turkusunde
nemrudun kizi yandirdin beni vurdu sillesini felek misali
aaa pardon sonuncu yanlış oldu :d
o baska başlığın konusu :d
heh ne diyorduk.
hayatimin özetini de türkülerle anattim goruyonuz mu?
sair demis ya hani 'ne zaman bir türkü dinlesem şairliğimden utanirim' diye bence utanma sebebi benim sikik hayatimin ozetlerini görmesi ahaha :d olum ya degil tabi öyle biliyorum.
bu arada bu sair kimdi ya? behcet necatigil miydi acaba.
bence evet.
hayatimin kendimce özeti de şu:
(:-)
gülümse seni cekemiyo ihihihu
ahaha :d olum ne güzel soz ama dimi su :d cekemeyenler anten taksin ihihi var bir de :d
neyse durun sulandi. ciddi başlık bu.
hayatimin özeti su:
Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
içerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.
Bir hata yaptığımızda ya üzerini karalar daha da batırırız bu yazıyı ya da bir şey yapmayız belli bile olmaz. bazılarımız üzerini karalayacak bir hata bile yapmaz belki de. Bazılarımız ise yazıyı tekrar okuduğunda varkına varır yaptığı bu hataların.
