Mutlu olduğun anlarda bile o sıkıcılığı hissediyorsun. Ne kadar mutlu olursan ol o mutluluğun sadece bir andan ibaret olduğunu aklına getirdiğin an o mutluluğun bile basitleşiyor ve kayboluyor. Mutluluk da sıkıcı mutsuzluk da. Hayat komple sıkıcı.
acı gerçektir, bizi büyüten ailelerimiz mesela, hayattan ne kadar zevk alıyorlar? açlık çeken insanlar keyif almıyorlardır hayattan eminim, ben de sıkıldım, sürekli saçma sapan zorunluluklar içerisindeyim, hayatın neşelenmesi lazım.
çok sıkıldıysan hayatın başka yüzleri de var görmek ister misin çocuk adam?
(bkz: hayatın çok sikici olması)
o yüzü bir görürsen ölene kadar sıkılmaya razıyım dersin.
Gerçekten de öyledir. insan olmanın sıkıcılığını, iğrençliğini ve yükümlülüklerini kaldıramıyorum. Bu dünyaya bir kaplumbağa olarak gelmeyi çok isterdim.
