Hiç affı yok.
Bazen hiç suçu olmayan insanlar başkaları yüzünden kocaman bedeller ödeyebiliyor. Neden ki?
Hayvanlar, çocuklar, bebekler acı çekebiliyor.
Biz yetişkinler acı çekelim, razıyım buna ama küçük çocuklar, hayvanlar, bebekler acı çekmesinler. Bütün acıları üstlenebilirim.
Düşünün mesela, gününüz çok kötü geçiyor fakat yoldan geçen herhangi bir bebeğin, çocuğun gülümsemesiyle içiniz neşe dolabiliyor.
Ya da bir kedinin kıvrılıp uyuduğunu görmek sizi mutlu edebiliyor. Ama sonra hayvanın biri gelip çarptığı kediyi veterinere bile götürmüyor. Bütün güzellikler bir anda yok olabiliyor.
Ya da bir anne göz göre göre çocuğunu yuvanın önüne bırakıp çocuğunu yaşlı gözlerle, ardına bile bakmadan bırakıp gidebiliyor.
Yolda çocuğuna vuran annelere de çok kızıyorum mesela.
Savunmasız olan her canlıya el kaldıran, canını acıtan insanlara kızıyorum.
Mümkünse papatyaları da koparmayın, rahat bırakın.
