tam buranın da boku çıktı, tedbili mekanda ferahlık vardır deyip yollara düşersin, aklına yapacakların gelir. izinde dönersin terkettiğin yerlere katilin cinayet yerine dönmesi gibi. aa lan ben olacaktım burda şunu yapardım senaryoları başlar. gitmeyecektim burdan bana göreydi buralar, ortamımı büyütürdüm hayıflanmalarıyla hayatının yarısını bıraktığın topraklara takılır kalır gözlerin. güzel bir filmin sonunda bitmese keşke film burda, sabaha kadar sürse isteği gibi bir tadı vardır yaşananların, hayatın sende kalmış yarısının.
ne bekliyordun ki senden sonra hiçbirşey olmamış gibi nasıl devam edebilirdimki hayatıma, yada senin dediğin gibi hayatımıza. şimdi aklıma geldide nede güzel derdin sen hayatımız diye neyse. evet yarım kaldı senden sonra herşey her tat her haz her gün her an. neden ben senin gibi olamıyorum senin kadar bu aşka gülüp geçemiyorum, bu kadar kolaymıydı başka birine sarılmak başka tenlerde hayat bulmak senin için, ama anlıyorum kolaymış senin için herşey. yarımmıyım evet yarımım, bende kalan tek parça bile anlamsız, yarım bile değilim yani yok oldum senden sonra. kim bulurki birdaha beni kim.
hayatın bütününe dair söz sahibi olabileceğini sanan kişi söylemi. 'bu da bitsin, geliyorum' insanının kompleksi.
oysa ki hayat tek başına senle ve içinde bulunduğun ana kadar yaşamış olduğun süreçle bir bütün, bir tamdır. bir eksiklikten bahsedilecekse bu kaderin cilvesi, tanrının hatası yahut şanssızlık değil aksine tekamül merdiveninde henüz karşılaşmadığımız basamaklardır. nihayetinde insan tamamlanmamış bir şaheserdir.
