askerlik bitip de nizamiyeden koşar adımlarla çıkılıp, son kez nizamiye kapısına bakılan andır. hiç unutulmaz bu an. çünki özgürlüğün ne olduğunu iliklerinize kadar tekrar hissedersiniz bu anda.
ilk aşk, ilk öpücük, ilk ayrılık, ilk ölüm gibi şeyleri yaşarken tam olarak farketmesek de, zaman onları unutulmaz kılar. o zaman dilimi içerisinde bir bakış, bir söz, bir dokunuş gelir sonra aklımıza. üstünden yıllar geçmiş olsa bile, sanki o anı tekrar yaşıyormuşcasına yüreğimiz titrer. aynı korku, sevinç, heyecan, acı...
ne hissettirdiği önemli değil ama dönüm noktaları unutulmuyor işte.
