Çünkü hala bir şeyler yapmak isterken babamdan izin almak zorundayım. Saygı değil, sevgi ve korku. Dayak falanda değil tek bakışından korkuyorum. Anlam veremediğim kadar sert ve sanki senden nefret ediyorum der gibi bakması.
hayat tat veriyor aslında. biz tadı başka yerlerde aradığımız için tadı gelmiyor. yemekte kola içip, yemekten sonra şerbetli tatlıya burun kıvırmak hesabı.
Aha ben. Hiç mi keyif almaz insan. Bir haftadır evden çıkmıyorum. Tek yaptığım buralarda kafa dağıtmak. Eskiden kimse olmasa bile çıkardım kahve içerdim tek başıma takılmayı hep sevmisimdir zaten. Ama o bile keyif vermiyor. Ya uyuyorum ya yatiyorum ya ağlıyorum.
