belirli zaman aralıklarıyla yapılan eylemlere(iş-ev vs.) dâhil edilemeyen farklılıkların yoksunluğundan ileri gelmektedir. bu gibi durumlarda monotonluk tamamen bünyeyi sarar, insanı artık içine kapanık, anlamsız ve robotlaştıran bir birey yapar. özellikle resmi işlerde emek sarfeden kişilerin bu sıradanlaşmaya dâhil olduklarında gülmeyi dâhi unuttukları bile olabilir. kısacası insanoğlunun başıına gelebilecek büyük felaketlerdendir. nitekim peygamber efendimizin şu hadisi en güzel açıklamadır;
"iki günü birbirine eşit olan ziyandadır"
özellikle 35'ten sonra kredi,ödemeler,aile kurma sorumluluğu, büyük şehir hayatının stresi ile kaçınılmaz. her türlü sistem kölelerini bulur ve ezer sonuçta.
