biyolojik tarafta büyümek hücreleri geri çekerken, psikolojik yönde keşfedilmesi beklenen hücreler çıkarır insanın önüne. büyümek yüzde beliren çizgilerden çok ruhta belirginleşen yeni dünya haritasının ortasında bırakır insanı. bu yönüyle büyümek insanı şaşırtan ve şaşkınlığın içinde aynalara bakarken sadece camda beliren bir iki yeni histerik mimikle oyalamaya durdurup akıp giden bir şeylerin farkına vardırmaz.
7 yaşında lunapark için ağlayan bir çocuk ilk acısını yaşarken, lunapark'a kavuştuğunda bindiği gondolun bir o uca bir öbür uca kendisini savurmasına heyecan mutluluk ve dolu dolu bir gelecek hayal edip çığlık çığlığa karşılık verirken ve yanındaki insanlar bu çılgın çocuğu alkışları ve şefkatli bakışlarıyla sonuna kadar desteklerken büyüdüğünde bu tam tersi bir hal alır.
yola yeni çıkmış bir insanın yaşadığını yorumlaması, büyüdüğünde eskiyle orantılı belki de saçma bir tesadüfle tekrardan karşılaştığı aynı olayı yorumlamasıyla fersah fersah uzaktır. ilk yaşanan sadece yaşanandır. sonrasında gelen yaşananla kat kat çarpılıp -mış olur. ve büyümek yeni yaşanılacak şeyleri yaşanan olarak aldırmaz. yaşanmış bitmiş bitirilmiş atılmış kaldırılmış tekrardan fırına verilmiş ısıtılmış bir olay yaşıyordur artık ve bu yüzden büyüdüğünde aldığı tepkiler de güven, cesaret ve şefkatli desteklemeler verdirmez insana. büyümüş olmanın en yakıcı yanı da budur; yanındaki insanlarda yorgundur ve cümleler kesindir; bir ümit bir umut dualara bakar, insanlara değil. "bunu zaten biliyordun.."
eğlenmek isteyip kare kökü çoktan alınmış bir hüzünlü isteğin sonunda, gittiği eğlencenin tavan yaptığı yerdeki gondol yine bir uçtan bir uca savururken küçüklükten çıkmış insanı, bohem bohem yalnızlığa sürükler. ortada bir gelecek yoktur hayal edilecek bir şey de kalmamıştır. ilerisi hep matematik."şunu yapacağız şu olacak, bunu yapacağız bu olacak" tamamen istatistik bir hayat. büyümek böyle bir şey. hayal biter, rakamların keskinliği ortaya çıkar.
