ortalama bir insan ömrünün ilk çeyreğine gelmişseniz eğer bu soruyu kendi kendinize sormaya başlarsınız.
herkesin farklı farklı yorumları olacaktır bu noktada. ağır bir sorudur cevpalaması da öyle kolay olmayacaktır açıkcası ama özetlemek gerekirse hayatın bana öğrettiklerini şöyle sıralayabilirim...
öncelikle hayat bana insanlara güvenmemeyi öğretti. sevgi ve iyiliğin ne kadar güzel bir şey olduğunu, aslında insanların paranın peşinden koştuklarında mutlu olabileceklerini düşünürken sen insanları severek ve iyilik yaparak mutluluğun kestirme yolunu bulmayı öğretti.
hayat bana yalnızlığı öğretti. yalnızlık ise kendimi tanımayı öğretti. hayat bana bu dünyanın ne kadar zor olduğunu öğretti. çocukken büyüklerin söyledikleri nasihatların ne kadar doğru olduğunu öğretti.
hayat bana umudumu kaybetmemeyi öğretti. hele ki artık bitti derken... hayat güzel bir öğretmen aslında. insanlara o kadar güzel şeyler öğretiyor ki... burada iş size de düşünüyor tabi ya öğrettiklerini çabucak kavrarsınız ya da çok çok sonra... merak etmeyin hayat öğretmekten usanmıyor siz anlayıncaya kadar öğretmeye de devam ediyor...
mutlu bir çocukluk geçirmemiş, mutsuz bir aile yaşantısı olan kişilerle sevgili olunmaması gerektiği. çünkü bu kişiler çocukluktan beri birilerinin gerçekten onları sevdiklerine inanmazlar.
