her an "acaba ben mi?" diye yaşamak, ve hayatı zehir etmek... kötüdür elbet. insanın zamanla alışabileceği bir duygu değildir bu. eğer bir kere gelmişse asla gitmez. ölüm korkusuyla yaşamaktır, ölümden korkmaktır. sürekli etrafındaki insanları düşman olarak görüp, onlardan soğumaktır...
kimi insan dürtülerini kontrol edemez, korkar ve bunda haklıdır.
bir öğüt vardır bu konuda: 'her anı acaba diye yaşama, her anı sanki yarın yokmuş gibi yaşa. yarın hiç olmayacakmış, bugün sonmuş gibi...'
öngörüsüz yaşamak ta denilebilir,hiçbirşeyi nereye varacağını bilmemekle beraber hür iradeyi kullanıp ufak bir mantık hesabıyla yaşayarak bu durumdan kurtulmak böyle yaşamayı engelleyebilir diye düşünüyorum.
