Zaman içinde göt kadar bile (gerçi benimki küçük değil) yer kaplamayan hayatımın dönüp bana götlük yapması olayı...
Bıktım be sözlük. Hep bir umutla yaşama sarılıyorum, "hadi oğlum bu sefer olacak lan!" diye umut veriyorum kendime. Tek istediğim düzenli bir yaşamdı lan! Onun dışında her halt oldu zaten.
Sekmeyi kapatasım, bunları göndermeyesim var aslında. Çünkü şimdi dalyarağın biri çıkıp "insanlar açlıktan ölüyor." ya da "millet sokaklarda yatıp kalkıyor." diye somali-filistin felsefesi yapacak, iyice çıldırtacak beni...
Herkesin hayatı kendini ilgilendiriyor arkadaşım. Onların öyle yaşamasının sebebi ben değilim. Herkesin derdi kendine büyük. Ben şu an sokakta yaşamayı göze alabilirken başkası alamayabilir, herkesin çıtası farklı. Ben sadece düzen istemiştim hayattan. Ya da onu geçin de, mutlu olmayı kim istemiyor şu an? Çevremdekiler hep mutluyken benim düzensiz ve mutsuz olmam koyuyor artık ya. Her sene yeni yüzler görmekten, eski arkadaşlıklarımı bile unutuyorum. Tabi, herkesin derdi kendine, bunlara da en fazla üzülmek (ki bazıları zevk bile alarak okuyacaktır.) dışında yapabilecek çok bir şeyiniz yok. Siyasetinize ve kişisel çıkarlarınıza sokayım sayın devlet büyükleri. Ben refah, düzen ve huzur istiyorum. Bana bunları veremiyorsan siktir git.
