YouTube'a 12 yıl önce bir video atmıştım. O denk geldi bu gün. Stereo kayıt cihazı alıp bir şeyler çalıştım ve programın adı bile aklımda:
Alive mp3 recorder ile birşeyler kaydetmiş ve yüklemiştim.
Ulan 12 yıl, daha dün kabloları çekip sistemi kurmuştum. Terasta peder bey ve muhterem amcam ile mangal yapmıştık. Markete şarap almaya gitmiştim falan.
Yazık lan, insan hayatı ve bu zamanın birimi çok ucuz.
insanı üzen,üzdüğü kadar da düşündüren durumdur. rüzgarın önündeki yaprak misali savrulup gittiğimiz bu hayatta elle tutulur kalıcı bir eser bırakamadıktan,insanlara yardım eli uzatamadıktan.yüzlerini güldüremedikten sonra bin yıl yaşamışsın kaç yazar. ne kadar değil nasıl yaşadığımız önemli esasında ama insan işte sayılara çok takıyor kafayı.
insanı üzmemesi gereken durum. Senden önce milyarlarca insan geldi geçti Bir o kadar daha geçecek belki önemli olan keşke yapsaydım dememek bence Neyse 20 den sonra baya hızlanıyor. 30 dan sonrası nasıldır acaba?
Hem de çok hızlı geçip gidiyor olması.
Babam hep der ki: " 20 yaşımdan sonrası nasıl ve ne zaman geçti hiç anlamadım." Bende anlamadım . Babamın ne demek istediğini anladım yalnızca.
Ve yaşlanıyoruz her nefeste her yeni günde. En çokta bu aralar bunu anlar oldum. Üzülüyorum. Ama bir yandanda daha yoluna sokuyorum herşeyi yaşımdan ötürü.
Akıp giden zamanda hayatla ilgili yapmış olduğum tespit şudur:
Hiç kimse hayatı bir peri masalı edasında yaşamıyor. O yüzden bazı şeylerin olması da olmaması da olup sonradan bozulması-değişmesi vs. de normaldir.
Gün geliyor en sevdiklerimizden nankörlük görebiliyoruz. Çok severek kurulan yuvalardan, yaşanan büyük aşklardan, aşk sandıklarımızdan geriye ne kaldı; ya da bir şey kalacağının garantisi var mı ? Yok.
Bir anne bile yavrusuna zarar verebiliyor, evlat denen şey hayırsızın önde gideni çıkabiliyor. Her hikaye mutlu bitmiyor. Hatta bazısı da yarım kalıyor. Yıllarca süren stabilite bir dakikada bozulabiliyor. Tüm bunların hepsini normal karşılamak gerektiğine inanıyorum.
Anladım ki hayat tam da böyle bir şey. Her an her yerden kayabilirsiniz. Düşebilirsiniz. Elbette iyi şeylerin olma ihtimali de aynı şekilde mevcuttur. Ama esasen hayatın kendisinin pek de iyi olduğunu düşünmüyorum. Buraya mutlu olmak için geldiğimizi de. Yani amacımız bu olamaz. Size de çok saçma gelmiyor mu?
Öyleyse hakikat olan şey daha derinden gelen bir şey olmalıdır. Ama tam da buraya gelince tıkanıklık yaşıyorum. Benim derinimde ne var bilmiyorum. Yaratıcıdan mı beklemeliyim hakikati, yoksa kendim mi bir hakikat bulmalıyım- edinmeliyim- bilmiyorum. Tek bildiğim değişmeyen ve daima benimle olan bir şey olduğu.
