Lise nin ilk aylarında yaptığım anlık bir mallığın sonucu olan kısa ilişkimsi şeyi saymazsam bu benim işte. Bu olaydan sonra da kimseyle gönül eğlendirmek gibi niyetim olmadı şimdi de ancak evleneceğim kızla sevgili olurum, bu işler nasip işi .d
pekte dert edilecek bir durum değildir. babamın bir lafı var. oğlum, ne istiyor ve o olmuyorsa hayatında, sende olup, onlarda olmayanları düşün, ama kibirle düşünme tabii, şükrettiğin için düşün. kendinden üsttekilere bakma, kendini yükseklerle kıyaslama, daha kötü durumda olanları düşün, dediğimi yaparsan mutlu olmayı öğreneceksin demişti. haksız da değildi kesinlikle. kendinizi geliştirmeye bakın arkadaşlar, sevgili falan bunlar boş, gelip geçici şeyler, allah gönlünüze göre verir illa ki.
Bu konuda ben de ümidimi yitirdim. Bazı şeyler ne kadar istesen de olmuyor ve zamanla bu durumu kabullenip adeta öğrenilmiş çaresizlik döngüsüne giriyorsun. Belki bazılarımız için yalnızlık daha cazip geliyor.
bazen zorlar. siz sokakta elleriniz cebinizde yürürken, diğer insanların el ele tutuşarak yürüdüğünü görünce kendinizi sorgulamamanız elde değil. özellikle de yaş ilerlemeye başlayınca, acaba beni de seven biri çıkar mı sorunsalı aklınızı kurcalamaya başlar bazen. ama alışılıyor.
