insanı isyan noktasına getiren hadisedir. haa isyan etmek işe yarar mı? yaramaz... olsa olsa olan öfkenizi artırır. sataştıkça sataşası gelir insanın... ona, buna ,herkese... böyle hissedilen durumlarda yapılacak en iyi şey ise; biraz uyumaktır. çok basit gibi görünebilir ama uyku ve zaman her şeyin ilacıdır. her şeyin...
pislik berbat bir durum oluyor bu. öyle boka sarmıştır ki insanı düşünemez hale getirir. son bir haftadır yaşadığım hatta bir hafta bile değil üç dört gündür yaşadığım şanssızlıklar yüzünden her olay sonrası yukarıya bakıp tanrıya yetmedi mi benle uğraştığın git başkalarıyla eğlen biraz diyorum ama dinleyen kim. zaten sevmiyorum kendisini o yüzden mi uğraşıyor bilmiyorum.
dışarıdan bakıldığında basit saçma gözüken bir sürü onlarca yüzlerce şey arka arkaya geliyor beynimi ve hayatımı sikiyor. ben de burada karalayarak anlatmak belki de kafamı boşaltmak istiyorum ama onu da beceremiyorum. iki cümle kuramıyorum amına koyim. üzgünüm sözlük sinirliyim ve herşeye sövüyorum. neyse siktir et biraz daha sabredicez diyorum kendime ve gidiyorum. yine saçmaladık işte.
art arda gelen olumsuz olaylar sonucu vuku bulandır.
ters yola girmişim ve dönüşü yok gibi. Nereye gider bu yol bilgim yok. Destek olacak bir kişi yok. Engel istemediğim kadar çok. Her yer ilerledikçe daha da karanlıklaşıyor. Varlıkla yokluk arası gidip geliyorum.
Hayat ne garip. Tam her şey düzeldi yolunda derken bir anda boka sarıyor. Sanırım evrenin bir yasasından dolayı bu durum oluyor: entropi(düzensizlik). Hiçbir şey iyiye gitmezken iyi şeyler beklentisi içerisinde olmak saçma. Mutluluklar kısa, üzüntüler uzun; sevinçler az, dertler çok; iyi kişiler az, kötü kişiler çok.
Şu hayattaki tek tesellim ölecek olmam. Zaten garip garip rüyalar görüyorum ve tabirlere bakınca hep ecelinizin yaklaştı tarzı şeyler çıkıyor. Hazır değilim tabi öleme, bekliyorum sadece. Daha fazla günaha girmeden gitsem iyi olur aslında.
Her şey düzenli, olması gerektiği gibi giderken, birden beklenmedik şekilde bir şeyin boka sarmasıyla başlar önce. Sanki her şey buna bağlıymış, bu dengede tutuyormuş gibi, o boka sarınca tüm dengeler bozulur ve hayat boka sarmaya başlar. Nereden tutsan elinde kalır artık. Falan filan.
işten gelince vurup kafayı yatarım genelde. bu ara spor ağır geldiği için uyanamıyorum. bizimkiler de kıyamıyor sabah kadar uyumamı istiyor. ama gelgelelim gece uyanıp sabahlıyorum işe gidene kadar.
bir kaç gündür içinde bulunduğum durum . ne zaman hayatın ucundan tutmaya çalıssam hep mahrem yerleri geliyor elimize.
edit: tası tarağı toplayıp adada barınağamı yerleşsem.
