Bazen yasar insan. Hatta hayatta olduğu sürece yaşar. Yaşar ve nereye gittiğini, ne yaptığını, ne yapacağını cogu defa bilemez. Havaya salınmış uçurtma misali savrulup durur hiç bir sebepsiz. Kontrolü baskalarının elindedir. Kendisi ise yaptıklarını-ki sadece öyle sanıyor- kendisi yapmış gibi yürüyor gökyüzünde. Hiç aklının kenarında tutucusunun, rüzgarın etkisi geçmiyor. Ya da bulutların. Kendini kendisine ait, özgür bagımsız sanıyor. Ne yazık ki yanılıyor. Aslında hiç de öyle olmadığını bilmiyor. iste insan da bu ucurtma gibi başkalarının etkisini hayatına dahil etmedigini sanarak yaşayıp duruyor o zavallı uçurtma gibi.
Aslında ne kadar inkar etsek de hepimiz savruluyoruz.
