Gaz ve toz bulutuna dönemeye gerek yok. bildiğimiz evrenin -hani einstein'ın denklemini yazdığı- büyüklüğü ve zamanın görece sonsuzluğunda yaşadığımız kaç senedir? halbuki milyon yıllar bile belkide küçük zaman birimleridir. hayatımız ise özet bile sayılmaz bu büyüklüğün içinde. insan bilmek ister, görmek ister, hayatında bulabildiği ise klişe terimler içinde bir noktadır.
bu sonsuzluk bu bilinmezlik içinde ise özet bile diyemediğimiz hayata insan yapabildiği, öğrenebildiği kadar çok şey sığdırmalıdırki, noktasına bir anlam katabilsin. ama görülürki bu sonsuzluğu görmek, öğrenmeye çalışmak ve o enginlikten faydalanarak beynini geliştirmek yerine insan, noktanın bile alt değerinde olan başka insanların hayatları, özetlerin başlangıcı bile sayılmayacak yaşamlarla uğraşır onları kıskanır. kıskanacaksan bu mükemmel kuruluşu kıskan, bu sonsuzluğu, bu evreni.
evreni düşün, sonlu evren? evren sonluysa ardında ne var? başka bir evren mi? bizler bir kümenin elemanları mıyız yoksa? evren büyüyor mu? büyüyorsa neyin içinde büyüyor? düşün arkadaş, bırak sağa sola sataşmayı, küçülmeyi, zaten özet bile sayılmayan hayatını noktanın da altına indirgeme.
