bir amacımız yok herşey agnostik kavramlar üzerine kurulu nihilst olayım diyorsun hayat için birinin umrunda olmuyorsun ne uefan kupam var bu hayatta ne 6-0 galibiyetim dedirten şey. insalar yaşamak için çalışıyor ama çalışarak ölüyor ironik bir hayat adını sadece şans olarak duyduğum bir tanrı gerisi boş gibi geliyor sanırım en iyisi 27.yaş gününde ölmek.
yaşama amacı olmayan insan, okyanusa açılmış, rotasız gemiye benzer, rüzgar ne tarafa savurursa oraya gider, ta ki bir girdab gemiyi okyanusun dibine çekene kadar. artık karanlıklarda kaybolunur.
Boş insanların inandığıdır. Oysa ki insan hayat amacını kendisi seçer ve o amaca ulaşmak için mücadele eder. Boş beleş insanlar da amaçsız amaçsız yaşar.
ilk insanın ne kadar şanslı. gerçeği ve amacı bilmek ona esaslı olarak bahşedilmiş. son zamanlarda aklımdan çıkmayan bu düşünce doğrultusunda sanki insanın hayatı belli bir yaştan sonra ruhen bitiyor sadece bedenen devam ediyor gibi geliyor insana.
nereden bakıldığı ile ilgilidir.
eğer dini açıdan bakılacak olursa, çok önemli bir amaca hizmet etmektedir hayat.
bizlere bu hayatı bahşedene kulluk yapmak, hem de iyi bir kul olmak gibi.
çünkü kimi zaman beğendiğimiz, kimi zaman da lanet okuduğumuz, bu hayata dair amellerimize göre uhrevi hayatımız düzenlenecektir.
olaya bu açıdan bakıldığında, aslında hayatın çok büyük bir amacının olduğu, görülmektedir.
artık hiç birini umursamadığım durumdur.son zamanlarda birilerini düşünmeden arayıp sonra tam kapatacakken karşımdaki alo demesiyle çekilmeyen o muhabbetten sonra kendime "ben niye aradım?" diyorum.hayatım bundan ibaret.sanırsam aşırı asosyallik bir durumum var ya da bende oluşan bir olgunluk...
