muhtemelen bizim için hiçtir. daha büyük bir çark varsa da bizi bAğlamaz. zira doğar ve ölürüz. nedenleri muhtemelen bizi bağlamıyor bu hadisenin. adabımızla yaşayalım ölelim.
Son nefesinde "keşke elalem şunu bunu demesin, düşünmesin diye yapmadığım şeyleri yapsaydım" demeyecek şekilde keşkesiz yaşamak, mesleğini kendi kapasitesinde en iyi şekilde icra etmek ve kendi varlığının, hayatının birilerinin hayatını güzelleştirdiğini hatırlayarak ölmek.
insanlık olarak bizlerin asla bilemeyeceği şeydir. hayatın asıl anlamını bana göre sadece hayvanlar bilir, zira tanrı, onları bu sırrı koşulsuzca koruyabilmeleri için, konuşmaktan muaf bırakmıştır.
Evrenin sebebi değil, trilyonlarca sonucundan biri olduğumuzdan, pek de aranmaya değmeyecek kavramdır. Hayatı incir çekirdeği olarak görürsek, içinin boşluğu bizlere engin bir boşlukmuş gibi gelir ve onu biraz olsun doldurmak isteriz. Ancak hiçbir zaman olmaz; dolmaz.
Aşktır.
Yaşamaya duyulan, dünyayı var eden her şeye duyulan aşktır.
Bize iyileri gösteren ve onların değerini bilmemizi öğreten kötü insanlara bile aşık olmaktır.
memedir. insan oğlu bebekken meme sayesinde hayata tutunur. ergenlikte memelerdedir hep gözü, bir çift meme uğruna her boku yer. sonra yetişkinlik gelir, bu defa bir aile cüzdanıyla o memelere resmi olarak sahip olursun.
