kimse bunu kabul edemez, ama herkes buna gore davranir.
paran yoksa;
okuyamazsin,
sevdigin kadinla evlenemezsin,
cocugun olamaz,
hadi oldu diyelim ona bir bisiklet bile alamazsin,
cigeri bes para etmeyen adamlara boyun egmek zorunda kalirsin,
hayatin asil anlami olan bilgi ve ilimden, sanattan uzak kalirsin,
bir kadeh raki icin bile aci cekersin,
serefi olmayanlar kuklacin olur,
en yakinin bile sana sirtini doner,
en iyi dostum dedigin seni tanimaz,
bir vakit sonra ailem dedigin bir baltaya sap olamadi diye seni gozden cikari,
cebinde 100 eurosu olan adam senden kiymetlidir.
oysa ki o parayi belki de kari satarak, belki uyusturucu satarak kazanmistir.
ama bu kimsenin umrunda olmaz. bu bayagilik canini sikar, gozune batar, kalbine batar.
ama diyecek laf bulamazsin, cunku paran yoktur.
bu isi amerikanin kenar mahallelerindekiler bile cozmustur, zengin ol veya olmeyi dene diyerek.
haklidirlarda, mecbursundur zengin olmaya.
yoksa kimsenin umrunda degilsin filozof bile olsanda...
en bunaldığın ya da yaşamaktan en nefret ettiğin anlarda bile gerçekten çok sevdiğin, onsuz nefes alamadığın bir kişiyi düşünüp o an kaybedilen umudu tekrar yakalayıp gülümsemek.
hayatın anlamı en genel ifadeyle bilgidir.
örnek olarak verirsek,
-tanrının varlığı,
-varoluş nedenimiz,
-ölümden sonrası,
daha kısıtlı bilgilerde şunlar olabilir:
-para,
-sevgili,
-güç,
hep başlıkları açma nedenimizdir hayatın anlamı. bilmek arzusudur. neden sorusuna cevap ararız her geçen gün yaklaşıyoruz oysaki bilmeye.
kendimize baktığımızda aynada görünenler haricinde o dur hayatın anlamı.
bilmektir neden niçin sorusuna cevap verme isteğidir.
bilgi kaynaklarıdır bizi yaklaştıran hayatın anlamına.bir ihtimal uludag sözlüktür hayatın anlamı. bakınız burda bile bir belirsizlik var. hayatın anlamına ulaştığımız an bunu da hep beraber öğreneceğiz.
bir yer hakkında kitaplardan fikir sahibi olabilirsin fakat gidip görmedikçe o yerde yaşamadıkça o yeri bilemezsin.
hayatın anlamı o yere gitmektir.
etrafında seni seven ve de senin de sevdiğin insanların bulunmasıdır heralde.başka da bir anlamı yoktur.hayattır işte.her türlü yaşayacağın bir şeydir.bu yüzden bir anlam aramak gereksizdir.
Bir gün vücutta tartışma başlamış. beyin demiş ki "Ben olmasam hepiniz mahvolurdunuz. Sizi yöneten ve yücelten benim." bunu duyan kompleksli kalp şöyle demiş: " ben olmasam kim kanı pompalayacaktı? Kim beyni ve hepinizi doyuracaktı?" her organ kendine göre önemini belirttikten sonra sıra göte gelmiş. Göt demiş ki: " Ulan salaklar ben 2 gün çalışmasam hepiniz bok çukurunda yaşar çürürsünüz". Bu hikayeden anladığımız üzere hayatın anlamı ölümdür.
(bkz: ya da değildir kime ne)
- rio, hayatta en çok yapmak istediğin şey ne?
-her şey. ben bu hayatta her şeyi yapmak istiyorum. hiçbirinin bir farkı yok diğerinden.
-neden?
-çünkü her şeyi yapabileceğimi biliyorum. hiçbir prensibim ve alışkanlığım yok. cüce bir erkekle ya da kolları olmayan bir kadınla sevişebilirim. maden işçisi ya da katil olabilirim. ben bir deneyim. konum da hayat. dolayısıyla hayatta en çok yapmak istediğim şey yaşamak. her şeyi... "
herkese bir bakışı var ölümün.. ölüm gelecek ve senin gözlerine de bakacak. bir ayıba son verir gibi olacak ölümün.. belirmesini görür gibi aynada ölü bir yüzün.. dinler gibi dudakları kapalı bir ağzı.. o derin kuyuya ineceğiz sessizce.. aklında tek soru olacak ; kuyu mu derindi ip mi kısaydı.. yaşadığımız hayat mı karanlık.. ve neredeydi bunca zaman ihtiyacımız olan aydınlık.
babam cennette varolan binlerce güzellikten bahsederdi. hepsi inanmam içindi tanrı'ya. hurilerden, altından ırmaklardan, sonsuz nimetlerden bahsederdi. cehennem şantaj yaptığı da olurdu. ben ise küçücük bir çocuk olduğum için inen göz kapaklarımı tek bir soru cümlesi ile açmaya çalışırdım:
"baba" derdim, "cennette uyku var mı?"
sureleri ayetlere ayırırdı. her zaman inançlı olmuştur babam. tanrı'ya, insanlara ve bana.
bir türlü bir gram uykuya hasret küçük oğluna uyku bulamadığında ümitsizce cevap verirdi:
"oğlum" deyip, saçlarımı okşadıktan sonra eklerdi:
"cennette uyku yok."
işte böyle bir gece vazgeçtim tanrı'dan ve o'nun olan her şeyden. cennetinden, cehenneminden. enb güzel mekanında dahi benim için hiçbir güzellik yoktu."
sustuğunda dostum, göz göze geldik. vazgeçişlerinin kılıfları, ümitsizliklerinin heykelleri. gözlerinden geçen hayalleri. ve biz.
o kadar yorulduk ki bu oyunu oynamaktan. ve, o kadar sıkıldık ki birbirimiziden. ama bir gün....
Hızlı yaşadık biz hayatı. Sulardan atlayıp köprülerden geçtik. Şarkı isimlerini isim olarak seçmek istedik. Vazgeçtik. Kitaplar okuduk yıllarca. Hepsinin sonu aynı olduğunda kendimiz yazdık hikayemizi. Hayaller kurduk. Bir hikayeyle bizde salya sümük ağladık. Hiçbirisini inandırıcı gelmedi bize. Ne zaman ki hayatın içine girdik. "Hepsi gerçek" dedik.
"Yazılan kitaplar, çalınan şarkılar, çekilen filmler. Hepsi gerçek." Yalanı aradık bu kez. "Yalan ne?" diye sorduk körpe beyinlerimizi yorarken. Fazla zorlanmadık yalanı bulmakta. Gözlerimizi açmamız yetti. Embriyo olarak kalmak için neler verebileceğimizi düşündük. "Neler verebilirim?" sorusunun cevabı kısa oldu:
"Her şey!"
Her şeyin ne olduğu merak ettiğimizde yalan çıktı önümüze. işte o zaman oturup bekledik. Birbirimize bildiğimiz her şeyi anlatmaya başladık. Her şeyi. Yani yalanı. Bir dünya kurduk kendimizce. Aslında o dünya hep vardı. Biz tekrar keşfettik. Atlantis'ten daha değerliydi. O dünyayı bulduğumuz gün biz yok olduk. Kayıbız şu an. Aranıyoruz!...
