Her türlü insanın anlamaktan bile bile kaçındığı durumdur. Kimse "hayat savaşmaya değer","bir amacın olmadığı için anlamsız" martavalları okumasın. Hem halim vaktim çok şükür yerinde hem de çok iyi bir okulda öğrenim görüyorum. Tamamen olgunlaşmayla ve cesaretle ilişkilendirdiğim bir konu.
insan bunu küçükken fark edemiyor ama belli bir yaşa gelince hayatın gerçekten anlamsız olduğunu fark ediyor. Yıllarca eğitim gör, bir iş sahibi ol, ev araba al, evlen ve ölmek için sıra numarası alıp beklemeye başla. işte hayat bundan ibaret. Bir de tüm bu sıkıntılı kovalamaca yetmezmiş gibi ülkede ekonomik sıkıntılar yaşanması. Tüm bunların sonucu olarak bir yığın mutsuz insanlar oluyor. Şimdi diyeceksiniz bunları yaparken de mutlu olabilirsin ama olmuyor işte. Bu hayat böyle devam ettiği sürece mutlu insanlar göremeyeceğiz sadece yapması gerektiğini düşündüğü için yaptığı şeyleri tekrar eden insanlar olarak kalacağız.
hayatı bekleyerek yaşıyoruz. tam anlamıyla böyle. ulan şu okul bi bitsin her şey düzelecek. ulan şu işe bi girsem mükemmel olacak, şu arabayı aldım mı tamamdır. olmuyor işte. okul bitince her şey düzelmiyor. o işe girdiğinde her şey mükemmel olmuyor. her şey aynı. sadece ölmeyi beklerken biraz daha uğraşıyorsunuz. hiç bir anlamı yok. ne yaparsan yap. hep bir sonrakini bekliyorsun düzelecek diye. hayır düzelmiyor.
'' bir bardak kahve mi içsem yoksa kendimi mi öldürsem ? '' şeklindeki ünlü albert camus sözünün akla getirdiğidir. birbiri arasına girmiş bir sürü düşünce ve insanın sürüklendiği bir zaman nehrinde her gün bir daha boğulma durumu...
