bilgiyi kazandıktan sonra insan cahilliğin daha mutluluk vereceğini düşünür. bunu destekleyen bir yazıdır. yalnız her insanın bilgiyi siktiret kendi dünyanı oluştur. zihni boşalt düşüncesiyle hayatta bir birikim yapamayacağı ortadadır. * tanrını yarattın ee sonra ne yapacaksın? yel değirmenleriyle savaşan asker gibi hayalperest bir dünya düşünüyorum. herkes farklı şeyler düşünüyor. kimi uzayı hayal ediyor. kimi kışın üşümemesi için üzerine giyecek bir elbise ya da barınak. hee şimdi dank etti değil mi? bilimin insanları nasıl etkilediğini. bilimi kullanan insanlar olmasaydı, (mühendisler, doktorlar, fizikçiler, kimyagerler vs.) bırak böyle tanrı hayalini kurmayı zaman bulamazdın böyle hayaller kuracak kadar.
bilim her zaman en büyük yol göstericidir. hayal kurabilmek için gerekli ve bu hayallerin mantıklısıyla mantıksızını anlamak için en önemlisi.
madem ki mutluluk tanrıyı zihni boşaltarak sağlanıyor, o zaman kardeş, bırakacaksın o arabayı, çıkaracaksın o kıyafetleri, o evinden çıkacaksın dışarıya, balta girmemiş bir ormana girip, altına bir yaprakla başlayacaksın dünyaya. al sana boşaltılmış zihin. olmadı değil mi götün yemedi bilimin getirdiklerinden uzak durmaya. o zaman o teoremlerle, kanunlarla senin hayatını kolaylaştıran insanlara "düşünmeyin arkadaş hayal dünyanızı kapatıyorsunuz" demeyeceksin. çünkü bunu yaptığında ve onlar seni dinlediğinde yaşayacağın hayat ormana dönüştür.
hayatina anlamsiz diyenlerin, kendince önemli sebepleri var. hayati anlamli yapmak insanin elinde olsada, tutunucak hiç bir seyinin olmamasi, tüm çabalarin bosa çikmasi, elindeki son seyi kaybetmesi ve kalbinde küçük bir umut kirintisi olan insanin, 'hayatimin anlami yok' demeye hakki vardir.
benim de düşüncelerini paylaştığım düşünce suçlusu yazarlar birliği. Oku çalış öl bu mu amk. Hayata ne bunun için ne bir takım arapça şeyleri içimizden okuyarak ve bir takım hareketleri tekrar ederek yaşamak zorunda kalmak için gelmiş olamayız. Not. Depresif skill sıfırdır.
