hayat gayet normal şekilde akarken, dişlileri tıkıt tıkır çalışırken "şıp" sesi ile damlayıp o hayat makinesinin çalışmasını, akıcılığını baltalayan hain su damlasıdır.
kimse bir su damlasının küçüklüğünden, masumluğundan bahsetmesin bana. "herşeyin küçüğü sevimli olur" diyenler bok yesin hatta. bıktım arkadaş ben bu damlalarından. sırf ben çekmedim bundan. benim gibi yüzlerce insan bu su damlalarından bıktı. isyan ettiler. sizlerle paylaşmak istiyorum bunu.
elimde bahçe hortumu var, çıplak ayaklarımda da rengi açılmış, kahverengi leş terlikler. musluğu açıyorum ve o an hain su damlası düşecek yeri çok iyi biliyor. hortumun ucundan tek bir damla sağ ayak baş parmağımla ikinci parmağımın arasına "şıp" diye yerleşiyor...
o ana kadar herşeyim o kadar sorunsuz ki... hayat süper akıyor. işimde milyonlar kazanıyorum, sevgilim var. yürüyüşüm o kadar kendimden emin ki! ayağımdaki o terliklere rağmen ama gururlu ama mağrur bir şekilde yürürken o iki ayak parmağımın arasına düşen su damlasının oraya yerleştiği an...
gökyüzünde şimşekler çakıyor, sol gözüm seyiriyor. kalbim tekliyor. hayat bir anda duruyor. iki parmak arasındaki su damlasının ne olduğunu gerçekten yaşamayan bilemez. abartmıyorum, yürüyemiyorum adeta. öyle sıkıntı veriyor ki hayat durmaya devam ediyor. hayatın akıcılığı baltalanıyor ve bir anda paralarım uçuyor, sevgilim beni terk ediyor... iki büklüm yürümeye başlıyorum.
terliyorum... ilk fırsatta ayağımı kuruluyorum ama hiçbir şey artık eskisi gibi olamıyor.
