Az önce facebook ta kim ne yapmış diye gezengiller moduna girip bakındım. Bugün doğum günü olan arkadaş, 5 farklı yerde pasta ile poz vermiş. Ulan benimki yaklaşıyor ama eminim ki yine bir popkek kesen bile olmayacak. her yıl olduğu gibi bu yıl da kendime künefe ısmarlayacağım. iyi ki doğdum ben!
10-11 yaşlarındaki çocuktan "yanlış anlama abi dilenci değilim ama paraya ihtiyacım var içeride mendil satmama izin verir misin?"sözleri duyulduğunda hissedilir.
Tam da şuandır. Mesajlar kutumu yokladım. Geçmişe gittim. Ne zamanlar geçirmişim neleri düşünmüşüm kimlerle konuşmuşum kimlerin boktan dertlerine yorum yapmışım. Gitmişim,gelmişim, sövmüşüm ,gülmüşüm, üzülmüşüm, aşık olmuşum söylememişim. Şimdi ise büyüdüm sanırım garipleşiyor her şey. Ama içimdeki pisliği kaybetmemek dileği ile yaşıyorum. O bana lazım bir müddet daha çünkü.
Birini delicesine seversin, hakkında tüm araştırmaları yaparsın resmen stalklarsın sanalda. Hayaller kurarsın filan. Sonra hoop şıllığın biri gelir sevdiğin çocukla çıkar. Sen de hala öyle bakarsın arkasından. Ya da üzgün bir arkadaşın olunca neyin var diye sorarsın, derdini filan dinlersin. Sonra bir gün moralin çok bozuk olur ama niyeyse herkes senin aksine çok mutludur. Sen de bir köşede tüm mutsuzluğunla oturursun biri gelir neyin var demez. Bir de sınava çalışırsın. Çalışır çalışır durursun sonra birden aklına daha ne kadar okuyacağın gelir. Durursun, ortalama insan ömrünü hesaplarsın. Kendinin ne kadar yaşayabileceğini düşünürsün ve çalışmanın aslında çok gereksiz olduğunu farketsen de mecburiyetten çalışmaya devam edersin.
Hayatının 10 senesini rahat yaşamak için bir ömür boyu çalışmak tabi çalışma sürecinde vefat etmiş olmayacağını varsayarsak, amaçsız çalışmak anlamsızdır, her şeyin bir amacı vardır.
deli gibi sevdiğin, özlediğin insanı aradığında "seninle konuşmak istemiyorum" diyip kestirip attığı an aklına gelince. hakkaten lan sözlük, hayat acımasız çok acımasız. oysa ben sadece rüyamda onu gördüğümü ona anlatacaktım. dinlemek istemedi. zoruma gitti lan sözlük. bu kadar acımasız olmak zorunda mısın hayat, ağır değil mi bu kadarı? biz de insanız lan, bize niye bu kadar acımasızsın?
Özel sektörde çalışan bir arkadaşımın ek iş yapmak için günleri yoğun geçiyor ve ekonomik anlamda sıkıntı içinde. Az önce yardım istedi ve çevresi benim gibi ekonomik anlamda iyi değil. Eğer ben bu kişiye yok veremem falan olumsuz davransaydım morali bozulacak ve bugün son günü istediği işte kâr a geçmesi için. Tam bir çaresizlik, ayların çalışması onun için üzüntüye yol açacaktı. Ve yaklaşık 1000 TL verdim az önce. Eğer olumsuz olsaydım hayatın acımasız olduğunu anlayacak ve üzülecekti.
