bunu ayıkalı çok zaman oldu.
bu hakikat yaşamın her anı'na dahil olduğu için gelişen olaylar sürpriz olmaz.
hayata toz pembe bakanlar bu acımasızlıkla yüzleşince yıkılması, feryadı yahut isyanı bunu kavrayamadığı içindir!
7 yıllık eski hesabımdaki entryleri okumak istediğimde hesabın komple silinmiş olduğunu görmek. Bir de tam ekran çıkan reklamlar. Neden bu sözlüğü bıraktığımı tekrar hatırladım resmen.
fenerbahçe' yi kadıköy'de 20 sene yenemediğimiz süreç. direkten topumuz mu dönmedi, rakibe kırmızı kart mı verilmedi, penaltımız mı görülmedi : kısaca bazen ne yaparsan yap başaramazsın. bu süreç de murphy kanunlarının haklılığını göstermektedir.
mesela bir başlık var burada her okuduğumda takılıp şöyle bir düşündüğüm: hangi yaşınıza dönmek istersiniz diye. bir bir düşünüyorum sonra hayatımda yanlış kararlar verdiğim ve pişmanlık duyduğum yıllarımı. sonra bakıyorum beni mutsuz eden o kadar çok insan ve olay varmış ki hayatımda vazgeçiyorum. bırakayım yanlış kalsın kararım da, hayatım da diyorum.
Hayatına dokunan insanların aslında ,çıkar peşinde olduğunu geç fark etmek o kadar acımasız geliyor ki insana anlatılamıyor.. sanırım bu anı yaşamak gerekli..
anneyle birlikte yaşayan ablanın, korona dolayısıyla iş yerimi açamadığım zamanlarda annemin yaprak sarması poşetinin içine koyduğu 100 lirayı kısa mesajla geri istediğini öğrendiğim an. bugün.
