sonsuz bir siyahın
tam ortasındayım
simsiyah bulutların
tam altındayım
eğer
tek renk hakimse
gökyüzüne
umut yoktur
yarın için
yarın nedir
gerçekleşmeyecek hayaller
yarın nedir
savrulacak umutlar
yarın nedir
bitecek rüyalar
yarın nedir
sürecek kabuslar
yarın akacak bir gözyaşıdır.
ve ben ağladığımda
akacaktır gözyaşları
bulutların da
siyahlara..
bir damla bir damlaya
karıştığında
kopacaktır kıyametim.
sonra sessizlik.
kıyamet sonrası
sessizlik
sensizliğin
sessizliği parçaladığı
sessizliğin kulak zarımı
patlattığı
bir kıyamet..
uçmadığı kuşların
kırlangıçların
bir kıyamet
dayan bedenim.
sonu belli olsa da
başlangıçların
sen devam et..
devam edemedim yarım kalmış gerçeklerime.
hayata devam edemedim.
böyle yarı yolda bırakıp gidecek miydim her şeyi?
ne varsa götürdüğün yanında, ben de varım. o kırık dökük eşyalar arasında..
tekledim hayatım boyunca.
yek olmak koymadı hiç bana.
bir damla daha olsaydı rakım belki de yazamazdım bunları..
ama yok işte. yoksun.
aslında bu kadar içimi parçalayan şey hayatımın merkezine yerleşip aniden çekip gitmen oldu.
tüm bildiklerim seninle ilgiliydi.
tek bildiğim dil seninle konuştuğum dildi.
ve ben unuttum her şeyi.
tüm bildiklerimi unuttum.
şimdi yeni doğmuş bir bebek gibi hiçbir şey bilmiyorum, konuşamıyorum.
anne şefkatinden çok senin sevgine ihtiyacım var..
biliyorum ki bu sevgiden mahrum büyüyeceğim ölmeye.
olsun,
canın sağ olsun.
beni ölümlere attığın için özür dilerim...
her şey için.
özür dilerim..
