bana üniversitedeki bir arkadaşımı hatırlatan gencin üniversite sınavı hakkındaki yorumu. söz konusu arkadaşım bakımsız, pasaklı bir kızdı. koca üniversitede yüzüne bakan yoktu. kız gidip internet üzerinden sahte fotoğraflarla sevgili bulacak kadar delirmiş durumdaydı. sonra da erkekleri bunaltıp kaçırırdı. "ben seninle evlenemem." diyen erkekleri de istemezdi. sevgi açlığı çekiyordu yani. ama konu evlilikten açıldığında "ay 30 yaşıma kadar evlenmem. bu yaşımda evlenip ne yapacağım? hıh." derdi. bu arkadaşın günlük hayatı da son derece monoton, evde oturarak geçiyordu. öyle desek ki kariyer yapacak bu, başında kavak yelleri, cıvıl cıvıl hatun yok o da değil. işte o arkadaşın evliliğe burun kıvırmasının asıl sebebi evlenecek adam bulamamaktan duyduğu korkuydu. ama sanki hiç böyle bir korkusu yokmuş gibi davranırdı. kedi ciğer meselesi yani. işte bu gencin durumu da aynı o kızınki gibi. madem sınava adayacak hayatın yok neden ikinci kez sınava giriyorsun? onun yerine gidip asıl hayalin olan futbola yatırım yapsana? bir de insanların hayallerinin olmadığını nereden çıkardın? herkesin hayalleri futbolcu, müzisyen vesaire olmak üzerine mi kurulu? belki o sınava girecek insan çok iyi bir doktor, öğretmen, fizikçi olmanın hayaliyle büyüdü? bu ülkede okumayı sevmeyen, beyni basmayan ne kadar insan varsa bayılıyor okuyana bok atmaya. zevk için üniversite sınavına girilmez. ha bir üniversite bitirir mesleğini eline alırsın, sonra dersin ki "zevkine sınava gireceğim." o başka. daha önceden kazanamadığın bir sınava zevkine giriyorum demek insanı komik duruma düşürüyor. bir öğretmen olarak tasvip etmiyorum, desteklemiyorum. sınav sistemimiz yanlış olabilir lakin eğer bizleri hayallerimize götüren bu düzeni değiştiremiyorsak da sisteme göre hareket etmemiz lazım. sisteme göre hareket edemeyip sonra da hayalleri için sabaha kadar ders çalışan milyonlarca öğrenciye bok atan bir dangalağı da destekleyemem açıkçası.
