insana insandır yine hayatı öğreten. çabanız yoktur bazen yeni şeyler öğrenmek için. akışına bıraktığınızı düşünürsünüz bazen herşeyi, buna müsade etmezler. tutunmak istediğiniz dalları sarsmaya başlarlar önceleri, sonra koparıverirler elinizde kalan son dalı. aşağıya düşmeye başlarsınız yavaş yavaş.. öğrendiklerinizle birlikte yeni hayatınız başlar yorgunsunuzdur ama yapacak bir şey yoktur bu böyle sürüp gider her düştüğünüzde bir kere daha farklı şekillerde kalkmayı öğrenirsiniz.yine öğretmişlerdir asla her halini görmek istemediğiniz hayatın bazı parçalarını..
insansız adalet olmaz
Adaletsiz insan olur mu?
Olur, olmaz olur mu!
Ama, olmaz olsun
(ne güzel özetlemiş sevgili özdemir asaf..)
dost bildiklerinden kazık yiyerek, sevdiklerinden birer birer tokat yiyerek, en sevdiklerini tek tek kaybederek anlarsın hayatı. daha doğrusu anladığını sanırsın.
yapamazsın... kaç yaşında olursam ol öğrenemzsin hayatı. hayat seni öğrenir. sen nasılsan hayat sana öyle davranır. ilk oyuncağını aldığındaki heyecanla gerçek aşkının elini tuttuğun anın heyecanı aynıdır.bana göre hayat doğdupunda değil kendini farkettiğinde başlar.hayat senin, sen de hayatınsın...
değer verdiğin bir insanı kaybedince hayatın ne demek istediğini daha iyi anlamaktır hayatı öğrenmek. çünkü insanı olgunlaştıran şey bazı sonları görebilmesindedir.
hayat bir derstir asla geçilemeyen,
hayat bir öğretmendir asla anlattığı yerden sormayan,
hayat bir okuldur ders saatleri hiçbir zaman bitmeyen.
hayat aslında bir avuç boktur kokusunu hissettirmeyen.
hayat aslında yediğimiz kazıklardan tecrübe diye bahsettiğimiz bir zamandır göz açıp kapayıncaya kadar biten.
hayat kalp kırdığımız ve bu kalpleri tamir etmek için uğraşarak geçirdiğimiz dakikalardır su gibi akan.
hayat aşık olunamayacak kadar kısa, aşkı yaşayamacak kadar kısa, aşkından ölemeyeceğin kadar değersizdir.
ne kadar küçük şeyler için ağlardık...
bir tutam saç, bir oyuncak araba, bir bebek...
şimdi büyüdük...
çok büyük olaylar bile ağlatamıyor bizi...
ölümler, ihtiraslar, savaşlar...
ŞiMDi DAHA MI GÜÇLÜYÜZ?
YOKSA DAHA MI ALIŞKIN?
HAYATI ÖĞRENMEK ALIŞMAK MI ACABA?
hayatı öğrenmek alışmaktır. vaktiyle oyuncak bir bebek, bir araba için ağlayan bünyenin çok büyük olaylar karşısında bile ağlayamamasıdır hayatı öğrenmek. güç değil alışkanlıktır bu. zamanla birlikte umursamaz olduğunuzun farkına varıyorsanız eğer büyüyorsunuz demektir.
