Bir insan düşünün, hayatı boyunca yaşadıkları acı, çile, dert ve ızdıraptan ibaret olsun. Başka bir insan düşünün, onun da hayatı sadece mutluluk, rahatlık ve huzurdan ibaret olsun. işte bu iki insan tipinden, herhangi birinin benim hayatıma asla girmesini istemem. Çünkü sürekli aynı duygularla karakteri şekillenmiş bir insanla asla orta yolu bulamazsınız. O yüzden, insan hayatında, mutluluğu da, acıyı da, sevgiyi de, kederi de, huzuru da, tatmalı ve yaşamalı diye düşünüyorum.
Bir tarafta, Hayatı boyunca tek taraflı duyguların yönettiği ve hayatlarında sadece, yoksulluğun, acının, kederin izleri olan insanlar. Diğer tarafta hayatında, hiçbir zorlukla, sıkıntıyla karşılaşmamış, zenginliğin ve refahın yol açtığı umursamazlıkla kalpleri ve vicdanları katılaşmış iki sınıf insan var. Ya hep ya hiç prensibi gibi.
Aslında, toplumda her geçen gün biraz daha hissediyoruz bu tek taraflı duygulara sahip insanların varlığını ve hissettikçe daha fazla ayrışıyor, uzaklaşıyoruz birbirimizden. Biri diğerini anlamıyor, diğeri de ötekini. Ortada bir boşluk var, derin bir boşluk.
Modern dünya modern hayat insanları birbirinden uzaklaştırıyor ya da bir olmak istemiyor insan bazen yalnızlık en iyisidir karanlıktan aydınlığa zaten tek çıkacağız tabuta da tek gireceğiz.
