tek dostumla arabada şakalaşırken içeri giren kelebekle uğraşmaktan hakimiyeti kaybetmesi ve kaza yaptığımız o an. kelebeğin kanatlarının slowmotion görüntüsü, gülme seslerimiz ağır ağır beynimizde yankılanırken duyduğumuz kaza sesiyle kendimize gelmemiz.
bozulan asansör ve 8. Kata merdivenlerden çıkmak zorunda kalmak. insanın elinden tutup 5 yaşındaki yıllara kadar bile götürebiliyor, öyle bir sorgu hali.
Bir de çocukluk fotoğrafları. kendinizin şimdiki size bir cam çerçevenin ardından deli gibi gülümsüyor oluşu. o insanı en mahvedici sorgulama haline sürükleyen anlardan biri.
Bugun cantami hazirlayip gitmek icin verdigim tum mucadele boşa gittiginde,bi durdum sorguladim..Kaldim yine.ikna edildim.yine. "ama" bir dahaki sahneye kadar.Bugun anladim ki insan bir kere gitmeyi kafasina koydugunda eninde sonunda gider.Geciktirmek niye?Bu sehire beni baglayan hic bisey yok gibi.hissettigim bu.Bunu hisederken duydugum aci ise tarif edilmez.
