çocuklukta başlayan ve yaşımız ilerledikçe daha da fazla hissedilen durumdur.
çocukken oyun oynamaya gidersin, eve döndüğünde fırça yersin.
okula gidersin, öğretmen - not korkusu yaşarsın.
askere gidersin, komutan sana üç buçuk attırır.
işe giresin; para ile tehdit eder seni patron.
işte bunların neticesinde hayattan korkar insanlar. esaretleriyle yaşarlar. yani aslında yaşamadan ölürler.
Hayatı korkarak yaşamak. Sürekli kendi önüne engeller koyarsın. Çizgiyi bir milim aşsan hayatının berbat olacağından korkarsın. Hayatın, öyle olsaydı nolurdularla dolu bir hapishane gibidir. Müebbetin ise özlemindir.
yaşamak denirse. bu korku kapitalizmin biz köleler üzerinde yarattığı bir korkudur. geçim korkusu aç kalma korkusu iş bulamama korkusu işten çıkarılma korkusu vb..
Korku falan değil o... Tek yapılan, merkezbenciliği, garanticiliği sürekli zinde (stabil) tutmaya çalışma refleksi... Benim 3 kuruşuma bir şey olmasın da ondan gayrı ne olursa olsun paniği... Bir Geçin bunları, geçin...
Korku olmasaydi bağzilari aç kalirdi.korku insanin başina verilmiş en kötü duygu insanin zaten sinavinin bir taneside korkudur.öle korkmuyorum demekle geçmez.anlamiyanlar için güzel bir bayanla seni bir odaya kapatsalar kadin sana yanaşsa bakmiyorum yapmiycam desende o kamiş kalkar abu.korkuda aynen öle bişey.
